اخلاق نيك است»؛

(وَأَكْرَمَ الْحَسَبِ حُسْنُ الْخُلُقِ)

. حسب در لغت هم به شرافت‌هاى ذاتى و صفات برجسته اطلاق شده و هم به شرافت پدران و اجداد، بنابراين منظور امام اين است كه بالاترين شرافت ذاتى و اكتسابى از پدران و اجداد دارا بودن حسن خلق است، زيرا بيش از هر چيز جاذبه دارد و قلوب را متوجه انسان مى‌كند و شرافت‌هاى ديگر تا اين حد توان ندارند.

درباره اهميت حسن خلق آيات و روايات فراوانى وارد شده تا آنجا كه قرآن حسن خلق را يكى از عوامل مهم پيروزى پيغمبر مى‌شمرد و مى‌فرمايد: « «فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَليظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ»؛ پس تو به لطف و رحمت الهى با آنان نرمخو شدى و اگر درشت‌خوى و سخت‌دل بودى بى‌شك از گرد تو پراكنده مى‌شدند» و در جاى ديگر خطاب به پيغمبر اكرم مى‌فرمايد: « «وَإِنَّكَ لَعَلى‌ خُلُقٍ عَظيمٍ»؛ تو اخلاق بسيار برجسته‌اى دارى». [1] تأثير اين اخلاق در پيشرفت پيغمبر به اندازه‌اى بود كه بعضى آن را به عنوان معجزه اخلاقى پيغمبر مى‌شمرند.

در حديثى از پيغمبر اكرم مى‌خوانيم:

«حُسْنُ الْخُلُقِ يُثْبِتُ الْمَوَدَّةَ؛

اخلاق خوب دوستى را (با مردم) تثبيت مى‌كند». [2]

در فوايد حسن خلق از امير مؤمنان در غررالحكم‌ چنين آمده است:

«حُسْنُ الْخُلْقِ يَدِّرُ الْأرْزاقِ وَيُونِسُ الرِّفاقَ؛

حسن خلق روزى انسان را فراوان مى‌سازد و به دوستان آرامش مى‌بخشد». [3]

ما خود مى‌بينيم كه افراد صاحب حسن خلق در زندگى مادى خويش نيز

[1]. قلم، آيه 4.

[2]. بحارالانوار، ج 74، ص 150، ح 71.

[3]. غررالحكم، ح 5382.