شده است؛ قرآن مجيد مى‌فرمايد: « «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَسْئَلُوا عَنْ أَشْياءَ إِنْ تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ»؛ از امورى سؤال نكنيد كه اگر براى شما آشكار گردد شما را به زحمت مى‌افكند و ناراحت مى‌كند». [1]

مى‌دانيم بنى‌اسرائيل در داستان معروف ذبح گاو كه در اوايل سوره «بقره» آمده بر اثر كثرت سؤال و تعمق در بيان تكليف، خود را به زحمت فوق العاده‌اى افكندند.

آن‌گاه امام درباره تنازع مى‌فرمايد: «آن‌كس كه بر اثر جهل، بسيار به نزاع و ستيز برخيزد، نابينايى او نسبت به حق پايدار خواهد ماند»؛

(وَمَنْ كَثُرَ نِزَاعُهُ بِالْجَهْلِ دَامَ عَمَاهُ عَنِ الْحَقِّ)

. منظور از تنازع در اينجا همان جدال و نزاع در مباحث مختلف است كه هرگاه ادامه يابد و هر يك از دو طرف بخواهند سخن خود را به كرسى بنشانند و نسبت به ديگرى برترى‌جويى كنند تدريجاً حق در نظر آنها پنهان مى‌شود و خودخواهى‌ها و برترى‌جويى‌ها مانع مشاهده حق مى‌گردد و چه بسيار هيچ‌كدام در آغاز بحث به گفته خود چندان مؤمن نباشد؛ ولى با ادامه جدال و نزاع كم كم باور مى‌كند كه آنچه مى‌گويد عين حق و سخن طرف مقابل عين باطل است.

حال هرگاه اين جداع و نزاع در مسائلى مربوط به خداشناسى و ساير عقايد دينى صورت گيرد، سبب مى‌شود كه از راه راست منحرف گردد و گاه منجر به كفر گردد و گاه مى‌شود كه نسبت به عقايد اصيل شك و ترديد به خود راه مى‌دهد، زيرا هنگامى انسان مى‌تواند در راه راست گام بگذارد كه اين‌گونه حجاب‌ها را از خود دور سازد و مخلصانه بينديشد و به مصداق‌ «وَالَّذينَ جاهَدُوا فينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا» [2] به سرمنزل مقصود برسد.

[1]. مائده، آيه 101.

[2]. عنكبوت، آيه 69.