مانند علاقه به مال و ثروت، جاه و مقام، شهوت جنسى و صفاتى همچون انتقام‌جويى و حسد كه هر يك مى‌تواند مانعى بر سر راه اجراى عدل گردد در حالى كه اگر انسان به دنبال فرمان خدا باشد تنها يك هدف بيشتر نخواهد داشت و آن رضاى خداست.

اين احتمال نيز وجود دارد كه اختلاف به معناى پى در پى قرار گرفتن باشد؛ مانند تعبير به‌ «اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَالنَّهار» در قرآن مجيد، به اين ترتيب كه انسان، امروز به اقتضاى سن يا شرايط محيط، دنبال شهوت باشد و فردا در شرايطى قرار گيرد كه به دنبال مال و ثروت و يا مقام و منصب برود و تمام اينها موانعى است بر سر راه اجراى عدالت.

در دومين دستور مى‌فرمايد: «بنابراين بايد امور مردم از نظر حقوق آنها نزد تو يكسان باشد (همه را به يك چشم بنگرى و يكسان درباره آنها حكم كنى) چرا كه هيچ‌گاه جور و ستم (هر چند منافع فراوان مادى در برداشته باشد) جايگزين عدالت نخواهد شد»؛

(فَلْيَكُنْ أَمْرُ النَّاسِ عِنْدَكَ فِي الْحَقِّ سَوَاءً، فَإِنَّهُ لَيْسَ فِي الْجَوْرِ عِوَضٌ مِنَ الْعَدْلِ، فَاجْتَنِبْ مَا تُنْكِرُ أَمْثَالَهُ)

. يعنى نه تنها مردم را با يك چشم نگاه كن، بلكه خود را با ديگران نيز يكسان بشمار و اين دستورى است كه در روايات متعدد به آن اشاره و بر آن تأكيد شده است. در حديث معروفى مى‌خوانيم كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله عازم يكى از غزوات بود.

مرد عربى از راه رسيد و ركاب مركب را گرفت و حضرت را متوقف ساخت و عرض كرد:

«يَا رَسُولَ اللَّهِ عَلِّمْنِي عَمَلًا أَدْخُلُ بِهِ الْجَنَّةَ؛

اى رسول خدا عملى به من ياد ده كه به وسيله آن وارد بهشت شوم (و اين در خواست مهم و بزرگى بود)» پيامبر اكرم فرمود:

«مَا أَحْبَبْتَ أَنْ يَأْتِيَهُ النَّاسُ إِلَيْكَ فَأْتِهِ إِلَيْهِمْ وَمَا كَرِهْتَ أَنْ يَأْتِيَهُ النَّاسُ إِلَيْكَ فَلَا تَأْتِهِ إِلَيْهِمْ؛

آنچه را دوست دارى مردم درباره تو انجام دهند همان را درباره آنها انجام ده و آنچه را دوست ندارى مردم درباره تو انجام دهند