به خدا سوگند
اگر اميدم به شهادت هنگام برخورد با دشمن نبود- اگر چنين توفيقى نصيبم شود- مركب
خويش را آماده مىكردم و از شما دور مىشدم و تا نسيم از شمال و جنوب مىوزد هرگز
به سراغ شما نمىآمدم».
نكته فصاحت
فوق العاده اين نامه
اين نامه يكى
از فصيحترين و بليغترين نامههاى امير مؤمنان على عليه السلام است كه در عباراتى
كوتاه و بسيار زيبا حق مطلب را به طور كامل ادا كرده است.
ابن ابى
الحديد در شرح اين نامه، تحت تأثير فوق العاده فصاحت و بلاغت آن واقع شده و چنين
مىگويد: «نگاه كن ببين اين مرد بزرگوار چگونه فصاحت را در اين نامه رهبرى مىكند،
زمام آن را در اختيار گرفته و به هر سو مىبرد. اين الفاظى كه همه به صورت حالت
نصب پشت سر يكديگر در مىآيد بسيار لطيف و روان و خالى از هر گونه تكلف تا آخر
نامه ادامه پيدا مىكند. در حالى كه فصيحان هنگامى كه شروع به نوشتن نامه يا
خطبهاى مىكنند، جملهها و كلمات قرينه يكديگر را گاه به صورت مرفوع و گاه مجرور
و گاه منصوب مىآوردند و اگر بخواهند همه را با يك اعراب (منصوب يا مرفوع يا
مجرور) بياورند گرفتار انواع تكلفات مىشوند و همين امر يكى از چهرههاى اعجاز در
قرآن مجيد است كه عبدالقاهر جرجانى به آن اشاره كرده آنجا كه مىگويد: «به سوره
نساء و بعد از
نام کتاب : پيام امام امير المومنين(ع) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 10 صفحه : 53