مسافر نبود ظهر و عصر را با هم خواند و همچنين مغرب (و عشا را) كسى از ابن عمر پرسيد: فكر مى‌كنى چرا پيامبر اين كار را كرد؟ در پاسخ گفت: براى اينكه اگر كسى از امت ميان اين دو جمع كند به زحمت نيفتد (و مورد ايراد واقع نشود)». [1]

4. عبداللَّه مسعود نقل مى‌كند:

«جَمَعَ رَسُولُ اللَّهِ بَينَ الأولى‌ وَالْعَصْرِ وَالْمَغْرِبِ وَالْعِشاءِ فَقيلَ لَهُ صلى الله عليه و آله فَقالَ: صَنَعْتُهُ لِأنْ لا تَكُونَ أمَّتي فِي حَرَجٍ؛

پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله ميان نماز ظهر و عصر و نيز مغرب و عشا را جمع كرد كسى از علت آن از حضرت سؤال كرد فرمود: من اين كار را كردم كه امّت من در زحمت نباشد». [2]

5. ابو هريره نيز مى‌گويد:

«جَمَعَ رَسُولُ اللَّهِ بَيْنَ الصَّلاتَيْنِ فِي الْمَدينَةِ مِنْ غَيْرِ خَوْفٍ؛

رسول خدا در مدينه ميان دو نماز بدون ترس (از دشمن) جمع كرد». [3]

البته همان‌گونه كه گفتيم روايات، بيش از اينهاست و عصاره همه اين است كه پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله در بعضى از مواضع نماز ظهر و عصر يا مغرب و عشا را با هم مى‌خواند در حالى كه مشكل خاصى مانند باران يا سفر يا ترس از دشمن وجود نداشت و هدف آن حضرت توسعه بر امت و رفع عسر و حرج بود. آيا با اين حال سزاوار است بعضى اشكال‌تراشى كنند و بگويند اينها مربوط به موارد اضطرارى بوده است؟ چرا چشم خود را به روى حقايق ببنيديم و پيش‌داورى‌هاى خود را بر گفتار صريح رسول خدا صلى الله عليه و آله مقدم بشمريم و كار را بر امّت مشكل كنيم؟ آنجا كه خدا و رسولش بخشيده‌اند چرا متعصبان امّت نمى‌بخشند؟ چرا نمى‌خواهند جوانان مسلمان در هر حال و در همه جا در داخل كشورهاى اسلامى و خارج آن در دانشگاه‌ها و ادارات و كارخانه‌ها و بازارها به مهم‌ترين وظيفه اسلامى؛ يعنى نمازهاى يوميّه عمل كنند؟

[1]. مصنف عبدالرزاق، ج 2، ص 556.

[2]. المعجم الكبير طبرانى، ج 10، ص 219، ح 10525.

[3]. مسند البزاز، ج 1، ص 283.