و مخصوصاً بر جوانان بسيار سخت و مشكل كرده‌اند.

اين روايات عمدتا به پنج راوى معروف بر مى‌گردد:

1. ابن عباس‌

2. جابر بن عبداللَّه انصارى‌

3. ابوايوب انصارى‌

4. عبداللَّه بن عمر

5. ابو هريره‌

كه ذيلًا به بخشى از آن اشاره مى‌شود.

1. سعيد بن جبير از ابن عباس نقل مى‌كند كه‌

«صَلّى‌ رَسُولُ اللَّهِ الظُّهْرَ وَالْعَصْرَ جَميعاً بِالْمَدينَةِ فِي غَيْرِ خَوْفٍ وَلا سَفَرٍ؛

رسول خدا نماز ظهر و عصر را در مدينه با هم بجا آورد در حالى كه نه ترسى (از دشمن) در كار بود و نه سفرى» ابو زبير مى‌گويد: از سعيد بن جبير پرسيدم: چرا پيامبر اين كار را كرد؟ سعيد گفت: من نيز همين سؤال را از ابن عباس پرسيدم در جواب من گفت:

«ارادَ انْ لا يَحْرِجَ أحَداً مِنْ أُمَّتِهِ؛

پيغمبر مى‌خواست هيچ كس از امتش به زحمت نيفتد». [1]

2. جابر بن زيد مى‌گويد: ابن عباس گفت:

«صلّى النَّبىَّ سَبْعاً جَميعاً وَثَمانِياً جَمِيعاً؛

پيغمبر اكرم هفت ركعت با هم (اشاره به جمع ميان نماز مغرب و عشاست) و هشت ركعت با هم (اشاره به جمع ميان نماز ظهر و عصر است) بجا آورد». [2]

3. در مصنف‌ عبد الرزاق آمده است كه عبد اللَّه بن عمر مى‌گويد:

«جَمَعَ رَسُولُ اللَّهِ مُقيماً غَيرَ مُسافِرٍ بَيْنَ الظُّهْرِ وَالعَصْرِ وَالْمَغْرِبِ فَقالَ رَجُلٌ لِابْنِ عُمَرَ: لِمَ تَرَى النبىُ فِعْلَ ذلِكَ؟ قالَ: لأنْ لا يَحرِجَ أُمَّتَهُ إنْ جَمَعَ رَجُلٌ؛

پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله در حالى كه‌

[1]. صحيح مسلم، ج 2، ص 151.

[2]. صحيح بخارى، ج 1، ص 140، باب وقت المغرب.