وَإِنَّ الْبَغْيَ وَالزُّورَ يُوتِغَانِ الْمَرْءَ فِي دِينِهِ وَدُنْيَاهُ، وَيُبْدِيَانِ خَلَلَهُ عِنْدَ مَنْ يَعِيبُهُ، وَقَدْ عَلِمْتُ أَنَّكَ غَيْرُ مُدْرِكٍ مَا قُضِيَ فَوَاتُهُ، وَقَدْ رَامَ أَقْوَامٌ أَمْراً بِغَيْرِ الْحَقِّ فَتَأَلَّوْا عَلَى اللَّهِ فَأَكْذَبَهُمْ، فَاحْذَرْ يَوْماً يَغْتَبِطُ فِيهِ مَنْ أَحْمَدَ عَاقِبَةَ عَمَلِهِ، وَيَنْدَمُ مَنْ أَمْكَنَ الشَّيْطَانَ مِنْ قِيَادِهِ فَلَمْ يُجَاذِبْهُ. وَقَدْ دَعَوْتَنَا إِلَى حُكْمِ الْقُرْآنِ وَلَسْتَ مِنْ أَهْلِهِ، وَلَسْنَا إِيَّاكَ أَجَبْنَا، وَلَكِنَّا أَجَبْنَا الْقُرْآنَ فِي حُكْمِهِ، وَالسَّلَامُ.

ترجمه‌

(بدانيد) ظلم و ستم و سخنان باطل و بر خلاف حق انسان را در دين و دنيايش به هلاكت مى‌افكند و عيوب او را نزد عيب‌جويان آشكار مى‌سازد.

من مى‌دانم كه آنچه (از سوى خداوند) فوت آن مقدّر شده به دست نخواهى آورد. گروهى (پيش از تو) در مطالبه امر (خلافت) به ناحق برخاستند و با هم به خدا سوگند ياد كردند ولى خداوند آنها را تكذيب كرد (چرا كه هرگز به اهدافشان نرسيدند). از آن روزى برحذر باش كه افرادى كه كارهاى پسنديده انجام داده‌اند، شادند و كسانى كه زمام خويش را به دست شيطان سپردند و آن را باز پس نگرفته‌اند، سخت پشيمانند. تو ما را به حكميت قرآن دعوت كردى در حالى كه خود اهل قرآن نيستى. (ما گرچه حكميّت قرآن را پذيرفتيم) ولى مقصود ما پاسخ به تو نبود بلكه به قرآن پاسخ داديم و حكمش را گردن نهاديم والسّلام.