و كسانى را كه اين وصيت‌نامه‌ام به آنها مى‌رسد، به تقواى الهى و نظم در كارهاى خود و اصلاح ذات‌البين توصيه مى‌كنم، زيرا من از جد شما صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى‌گفت: اصلاح ميان مردم از تمام نمازها و روزه‌ها برتر است»؛

(أُوصِيكُمَا، وَجَمِيعَ وَلَدِي وَأَهْلِي وَمَنْ بَلَغَهُ كِتَابِي، بِتَقْوَى اللَّهِ، وَنَظْمِ أَمْرِكُمْ، وَصَلَاحِ ذَاتِ بَيْنِكُمْ، فَإِنِّي سَمِعْتُ جَدَّكُمَا صلى الله عليه و آله يَقُولُ: «صَلَاحُ ذَاتِ الْبَيْنِ أَفْضَلُ مِنْ عَامَّةِ الصَّلَاةِ وَالصِّيَامِ»).

در اين بخش از نامه، امام عليه السلام به سه امر مهم سفارش فرموده است: نخست بار ديگر بر تقواى الهى و پرهيزكارى تأكيد نموده كه راه نجات، هميشه از آن مى‌گذرد و تنها زاد و توشه انسان در سفر آخرت و معيار شخصيت هر كس و كرامت او در پيشگاه خدا به مقتضاى‌ «إِنَّ أكْرَمَكُمْ عِنْدَاللَّهِ أتْقاكُمْ» است.

در دومين سفارش به نظم كارها به صورت كلى و گسترده اشاره كرده كه شامل نظم و امنيّت اجتماعى، اقتصادى، سياسى و نظم در عبادات و امور مربوط به خانواده و تعليم و تربيت مى‌شود. مى‌دانيم بقاى عالم هستى در سايه نظمى است كه خدا براى آن مقرّر كرده است. اگر در كرات و افلاك نظمى نبود به زودى از هم متلاشى مى‌شد و اگر دستگاه‌هاى مختلف بدن انسان بر اساس نظم خاص خود حركت نكنند انسان به زودى بيمار مى‌شود و چشم از دنيا فرو مى‌بندد. هر جامعه‌اى كه فاقد نظم لازم شود منقرض مى‌گردد و هر انسانى راه بى‌نظمى را پيش گيرد هرگز به جايى نمى‌رسد، هرچند داراى استعداد فراوان و امكانات زياد باشد.

به عنوان نمونه در درون خون انسان بيش از بيست نوع فلز و شبه فلز به نسبت خاصى به هم آميخته شده و هر كدام مأموريت خود را انجام مى‌دهند. اگر اين تركيب كمى به هم بخورد بيمارى‌ها شروع مى‌شود و به همين دليل تمام پزشكان براى پى‌بردن به ريشه‌هاى اصلى بيمارى، خون را در آزمايشگاه تجزيه‌