اشاره به اينكه عابد كسى نيست كه شب و روز در گوشه‌اى مشغول عبادت باشد. عابد كسى است كه به هنگام روز به اداى فرايض فردى و اجتماعى مى‌پردازد و شب هنگام به در خانه خدا مى‌رود همان‌گونه كه در حديثى از امام سجاد عليه السلام آمده است كه:

«مَنْ عَمِلَ بِمَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْهِ فَهُوَ مِنْ أَعْبَدِ النَّاسِ؛

كسى كه عمل به واجبات الهى كند عابدترين مردم است». [1]

همين معنا به صورت جامع‌ترى در كلام پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله آمده است:

«يَا عَلِيُّ ثَلَاثٌ مَنْ لَقِيَ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ بِهِنَّ فَهُوَ مِنْ أَفْضَلِ النَّاسِ مَنْ أَتَى اللَّهَ بِمَا افْتَرَضَ عَلَيْهِ فَهُوَ مِنْ أَعْبَدِ النَّاسِ وَمَنْ وَرِعَ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ فَهُوَ مِنْ أَوْرَعِ النَّاسِ وَمَنْ قَنِعَ بِمَا رَزَقَهُ اللَّهُ فَهُوَ مِنْ أَغْنَى النَّاسِ؛

پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله خطاب به اميرمؤمنان على عليه السلام مى‌فرمايد: يا على كسى كه خدا را در قيامت ملاقات كند در حالى كه اين سه كار را انجام داده باشد با فضيلت‌ترين مردم است: كسى كه در صحنه محشر وارد شود در حالى كه واجبات خود را انجام داده باشد عابدترين مردم است و كسى كه از محرمات الهى بپرهيزد با تقواترين مردم است و كسى كه به آنچه خدا به او داده است قانع باشد توانگرترين مردم است». [2]

جمله‌

«افْتَرَشَتْ أَرْضَهَا وَتَوَسَّدَتْ كَفَّهَا»

اشاره به نهايت قناعت آنهاست كه آنها انتظار ندارند در بسترهاى نرم و راحت آسوده بخوابند؛ به علاوه چنين بسترهايى كمتر به انسان اجازه مى‌دهد كه سحرگاهان از خواب برخيزد و رو به درگاه خدا آورد.

آن‌گاه در ادامه اين سخن مى‌افزايد: « (اين انسان) در زمره گروهى باشد كه (اين اوصاف را دارند:) خوف معاد خواب را از چشم‌هايشان ربوده و پهلوهايشان براى استراحت در خوابگاهشان قرار نگرفته و همواره لب‌هايشان‌

[1]. كافى، ج 2، ص 84، روايت 7.

[2]. من لايحضره الفقيه، ج 4، ص 358، ح 5762.