نيز در روايت ديگرى مى‌فرمايد: خاك سرزمين شما بدبوترين خاك شهرهاى خداست! از همه، به آب نزديكتر و از همه شهرها از آسمان دورتر است و «نه عشر» بديها در محيط شماست. كسى كه در آنجا گرفتار مى‌شود به سبب گناهش مى‌باشد و آن كس كه از آن بيرون مى‌آيد به خاطر عفو و رحمت خداست. گويا مى‌بينم كه آب، تمام شهر شما را فرا گرفته و پوشانيده است و جز كنگره‌هاى مسجدتان همانند سينه پرنده‌اى بر درياى موّاج و عميق، چيزى ديده نمى‌شود.

بايد توجّه داشت كه روايت نخست تفاوت چندانى با آنچه در روايت سابق آمد ندارد تفاوت آن در اين است كه با قسم شروع مى‌شود و با صراحت از غرق اين شهر سخن مى‌گويد و در مورد پيدا بودن مسجد آن از زير آب تشبيه ديگرى بر تشبيه سابق مى‌افزايد و مى‌فرمايد: «به خدا سوگند سرزمينتان زير آب غرق مى‌شود، گويى من به (بالاترين نقطه) «مسجد» آن مى‌نگرم كه همچون سينه كشتى يا «شترمرغى» است كه خود را به زمين چسبانيده است» (و ايم اللّه لتغرقنّ بلدتكم حتّى كانّى انظر الى مسجدها كجؤجؤ سفينة او نعامة جاثمة [1]).

در روايت دوّم تفاوت بسيار كمتر است فقط به جاى تشبيه سينه كشتى، تشبيه به سينه پرنده آمده است. مى‌فرمايد: «همانند سينه پرنده‌اى كه روى آب دريا نشسته باشد» (كجؤجؤ طير في لجّة [2] بحر).

[1] «جاثمه» از ماده «جثوم» در اصل به معناى جمع شدن و با سينه بر زمين قرار گرفتن است و به افرادى كه بر زمين قرار گرفته‌اند و حركت نمى‌كنند يا كسل و خواب‌آلودند، اين واژه اطلاق مى‌شود.

[2] «لجّه» به معناى آب وسيع و عميق و «موّاج» است و در اصل به معناى رفت و آمد چيزى است و به همين جهت به درياى «موّاج» «لجّه» گفته مى‌شود و به افرادى كه پافشارى بر چيزى دارند «لجوج» اطلاق مى‌شود و گاه به «موج» دريا نيز اطلاق مى‌شود.