(جنگهاى بدر، احد، حنين، خيبر و احزاب بعد از آن همه رشادتها كه از من شنيده يا ديده‌ايد، چه كسى مى‌تواند وصله ترس از مرگ را به على بچسباند؟!) به خدا سوگند انس و علاقه فرزند «ابو طالب» به مرگ (و شهادت در راه خدا و اطاعت از اوامر الهى) از علاقه طفل شيرخوار به پستان مادرش بيشتر است!» (هيهات بعد اللّتيّا و الّتى! و اللّه لابن ابى طالب آنس بالموت من الطّفل بثدى امّه).

«ولى اگر من سكوت مى‌كنم به خاطر آن است كه علوم و آگاهى و اسرارى در درون دارم كه اگر اظهار كنم همچون طنابها در چاههاى عميق به لرزه در مى‌آييد!» (بل اندمجت‌ [1] على مكنون علم لو بحت‌ [2] به لاضطربتم اضطراب الارشية [3] فى الطّوىّ‌ [4] البعيدة).

نكته‌ها

1- سابقه دلاوريهاى امام (ع)

امام (ع) با اشاره كوتاهى به شجاعتها و دلاوريها و ايثارگريهاى خود در غزوات و جنگهاى مختلف اسلامى و در مواضعى چون «ليلة المبيت» (شبى كه على (ع) در بستر پيامبر (ص) خوابيد و آن حضرت از چنگال دشمنان رهايى يافت)

[1] «اندمجت» از ماده «اندماج» به معنى پيچيده شدن و پنهان گشتن است و در اين جا اشاره به اسرار نهانى در قلب پاك امام (ع) است.

[2] «بحت» از ماده «بوح» (بر وزن لوح) به معنى آشكار كردن و ترك كتمان است و به همين جهت به فضاى وسيع «باحه» و به اعمال مجاز «مباح» گفته مى‌شود.

[3] «ارشية» جمع «رشاء» (بر وزن رضاء) به معنى طناب بلند است و «رشوه» را به اين خاطر «رشوه» مى‌نامند كه همچون طنابى است كه به دلو وصل مى‌كنند تا آب از چاه بركشند و رشوه دهنده به كمك آن به مقصود خود مى‌رسد.

[4] «طوىّ» از ماده «طىّ» به معنى پيچيدن و درنورديدن است و در اين جا به معنى چاه است به خاطر اين كه اطراف چاه را سنگ‌چين مى‌كنند.