و غير آن، به خرده‌گيران يادآورى مى‌كند كه من از هيچ حادثه مهمّى وحشت ندارم و امتحان خود را در طول زندگى‌ام به خوبى پس داده‌ام، بنا بر اين سكوت من هرگز دليل بر ضعف يا ترس نيست، بلكه مصالح اسلام و امّت اسلامى را در اين سكوت مى‌بينم، ولى در بيان اين معنى اشاره به ضرب المثل معروفى از عرب مى‌كند و مى‌فرمايد: (بعد اللّتيّا و الّتى).

داستان ضرب المثل از اين قرار است كه مردى اقدام به ازدواج كرد. اتفاقا همسر او زنى كوتاه قد، كم سن و سال، بد اخلاق و نامناسب بود و درد و رنجهاى زيادى از او كشيد و سرانجام طلاقش داد. در مرحله دوّم با زن بلند قامتى ازدواج كرد كه او هم بيش از همسر اوّل او را رنج و عذاب و آزار داد و ناچار به طلاق او شد، و بعد گفت: «بعد اللّتيّا و الّتى لا اتزوّج ابدا، بعد از آن زن كوتاه قد و ديگر زن بلند قامت، هرگز همسرى انتخاب نخواهم كرد» و اين ضرب المثلى شد براى حوادث بزرگ و كوچك و صغير و كبير، اشاره به اين كه من در زندگانيم همه گونه حوادث را با شجاعت و شهامت پشت سر گذاشته‌ام و ديگر جاى اين توهّمات در باره من نيست.

2- چرا از مرگ بترسم؟!

نكته ديگر اين كه امام (ع) مى‌فرمايد: علاقه من به مرگ از علاقه طفل شيرخوار به پستان مادرش بيشتر است. درست است كه شير و پستان مادر مايه حيات طفل هستند كه طفل آب و غذا و حتّى دارو را از آن مى‌گيرد، به همين دليل هنگامى كه پستان را قبل از رفع حاجت از او مى‌گيرند چنان داد و فرياد و جزع مى‌كند كه گويى تمام دنيا را از او گرفته‌اند، و هنگامى كه به او باز مى‌گردانند آن چنان اظهار خشنودى مى‌كند كه گويى تمام عالم را به او داده‌اند، ولى اين علاقه هر چه هست از غريزه سرچشمه مى‌گيرد، امّا علاقه امام (ع) و همه عارفان الهى‌