براى كسانى كه از اين بوته امتحان سالم بيرون آمدند.

(آيه 6)- ولى در برابر اين گروه، گروه منافقان و مشركان بى‌ايمان بودند كه در اين آيه سرنوشتشان اين گونه ترسيم شده: «و (نيز هدف ديگر اين است كه خداوند) مردان و زنان منافق، و مردان و زنان مشرك را كه به خدا گمان بد مى‌برند مجازات كند» (وَ يُعَذِّبَ الْمُنافِقِينَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْمُشْرِكِينَ وَ الْمُشْرِكاتِ الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ).

آرى! منافقان و مشركان به هنگام حركت پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و مؤمنان از مدينه گمان داشتند كه اين گروه هرگز سالم به مدينه باز نخواهد گشت.

سپس به توضيح اين عذاب و مجازات پرداخته و تحت چهار عنوان آن را شرح داده، مى‌گويد: آرى «حوادث ناگوارى (كه براى مؤمنان انتظار مى‌كشند) تنها بر خودشان نازل مى‌شود» (عَلَيْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ).

ديگر اين كه: «خداوند بر آنان غضب كرده» (وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ).

«و (نيز خداوند آنان را) از رحمت خود دورشان ساخته» (وَ لَعَنَهُمْ).

«و جهنم را براى آنها (از هم اكنون) آماده كرده، و چه بد سر انجامى است» (وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَ ساءَتْ مَصِيراً).

(آيه 7)- در اين آيه بار ديگر به عظمت قدرت خداوند اشاره كرده، مى‌گويد: «لشكريان آسمانها و زمين از آن خداست و خداوند شكست ناپذير و حكيم است» (وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ كانَ اللَّهُ عَزِيزاً حَكِيماً).

اين سخن يك بار در ذيل مقامات و مواهب اهل ايمان آمد، و يك بار هم در اينجا در ذيل مجازات منافقان و مشركان، تا روشن شود خداوندى كه تمام جنود آسمان و زمين تحت فرمانش قرار دارند هم قدرت بر آن دارد هم توانائى بر اين، هر گاه درياى رحمتش موج زند شايستگان را هر جا باشند شامل مى‌شود، و هر گاه آتش قهر و غضبش زبانه كشد مجرمى را قدرت فرار از آن نيست.

(آيه 8)- تحكيم موقعيت پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و وظائف مردم در برابر او گفتيم صلح حديبيه از سوى بعضى از ناآگاهان شديدا مورد انتقام قرار گرفت‌