جواب: روبه قبله بودن مادر كافى است، و گذاشتن آينه معنا ندارد.

سؤال 305- خانم حامله‌اى در اثر تصادف فوت نموده است. پس از فوت، پزشكى قانونى بچّه‌اى را كه چهار ماهش كامل شده و حتّى جنسيّت آن كاملا قابل تشخيص بوده از شكم مادر بيرون آورده، و مجدداً آن را داخل شكم متوفّى گذاشته و آن را بخيه نموده است. اكنون جهت تدفين آنها به چه شكلى بايد عمل شود؟ آيا لازم است مجدّداً بچّه از شكم مادر خارج و به طور جداگانه غسل داده شود و كفن و دفن شود، يا به همان كيفيّت همراه مادر دفن مى‌گردد؟

جواب: به همان كيفيّت در شكم مادر دفن مى‌شود.

مسأله 306- هرگاه بچّه‌اى در رحم مادر بميرد و ماندنش در رحم براى مادر خطر داشته باشد، بايد به آسانترين راه ممكن او را بيرون آورند، حتّى اگر ناچار شوند او را قطعه‌قطعه كنند، اشكال ندارد. اين كار بايد در درجه اوّل بوسيله شوهرش، اگر اهل فنّ است، و در درجه بعد توسّط زنى كه اهل فنّ است انجام شود. و اگر ممكن نيست از مرد محرمى كه اهل فنّ است استفاده كنند، و در غير اين صورت، به ناچار بايد از مرد نامحرمى كه اهل فنّ است كمك بگيرند.

مسأله 307- هرگاه مادر بميرد و بچّه در شكمش زنده باشد، بايد فوراً بچّه را به وسيله كسانى كه در مسأله پيش اشاره شد از هر طرفى كه سالم بيرون مى‌آيد بيرون آورند، و دوباره شكم او را بدوزند؛ و حتّى الامكان بايد اين كار زير نظر اهل فن انجام گيرد، و اگر اهل فن نباشد پهلوى چپ را بشكافند و بچّه را فوراً بيرون آورند.

مسأله 308- مستحبّ است به اميد اين كه مطلوب پروردگار باشد هنگام دفن اگر ميّت زن است از طرف عرض بدن او را وارد قبر كنند، و به هنگام وارد كردن او، پارچه‌اى روى قبر بگيرند.

سؤال 309- چرا ميّت مرد را از طرف سر، و بدن ميّت زن را از طرف عرض جسد وارد قبر مى‌كنند؟

جواب: اين كار در مردان نوعى عبرت، و در زنان براى رعايت اصول عفّت است.