6. عبد الله بن سلام 7. سلمة بن كهيل 8. عبد الله بن غالب 9. عقبة بن حكيم 10. عبد الله بن ابىّ.

علاوه بر اين كه از شخص حضرت على عليه السلام نيز رواياتى در شأن نزول آيه شريفه نقل شده و آن حضرت بارها به اين آيه استدلال كرده است.

مضمون روايات فوق چنين است: روزى حضرت على عليه السلام در مسجد النّبى صلى الله عليه و آله مشغول نماز بود، نيازمندى وارد مسجد شد، و تقاضاى خويش را مطرح كرد، كسى چيزى به او نداد [1]. حضرت على عليه السلام كه در آن هنگام در حال ركوع بود با دست به آن نيازمند اشاره كرد، او آمد و انگشتر را از انگشت مبارك آن حضرت بيرون آورد و از مسجد رفت؛ در اين هنگام آيه شريفه مورد بحث بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد.

مطلب مذكور مضمون بيش از چهل روايتى است كه پيرامون آيه شريفه فوق نازل شده است؛ ما در اينجا به ذكر سه روايت از روايات چهل‌گانه فوق اكتفا مى‌كنيم و اين روايات را مخصوصاً از تفسير فخر رازى نقل مى‌كنيم:

1- رَوى‌ عَطاء عَنْ ابْنِ عَبَّاس أَنَّها نَزَلَتْ في عَلِيِّ بْنِ أَبي طالِب ... [2]

شخصى به نام عطاء از ابن عبّاس، صحابى معروف و مفسّر قرآن، نقل مى‌كند كه او فرموده است: آيه ولايت در شأن علىّ بن أبي طالب عليهما السلام نازل شده است.

2- روى ان عبد الله بن سلام قال: لَمَّا نَزَلَتْ هذِه الْآيَةُ، قُلْتُ، يا رَسُولَ اللَّهِ أَنَا رَأَيْتُ عَلِيّاً تَصَدَّقَ بِخاتَمِهِ عَلى‌ مُحْتاجٍ وَ هُوَ راكِعٌ فَنَحْنُ نَتَوَلَّاهُ‌ [3]

روايت شده است كه عبد الله بن سلام گفت: هنگامى كه آيه شريفه‌ «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ ...» نازل شد، به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله عرض كردم: هنگامى كه على انگشترش را به شخص نيازمندى صدقه داد من آنجا حاضر بودم و اين صحنه را با چشم خود ديدم (حال با توجّه به نزول اين آيه درباره ولايت او) من ولايت ايشان را مى‌پذيرم.

[1] وضع اقتصادى مسلمانان در عصر پيامبر صلى الله عليه و آله، مناسب نبود و غالب مسلمانان در عسرت و سختى بسر مى‌بردند و حتّى براى ضروريّات اوّليّه زندگانى خويش مشكل داشتند.

[2] التّفسير الكبير، جلد 12، صفحه 26.

[3] التّفسير الكبير، جلد 12، صفحه 26.