نام کتاب : آيات ولايت در قرآن نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 84
3-
سومين روايت، كه مهمترين و جامعترين روايت در اين موضوع محسوب مىشود، از ابو ذر
غفارى نقل شده است. روايت مذكور را فخر رازى به نقل از ابو ذر چنين مطرح مىكند:
قالَ أَبُو
ذَر: فَوَ اللَّهِ ما أَتَمَّ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله هذِهِ
الْكَلِمَةِ حَتَّى نَزَلَ جِبْرَئيلُ، فَقالَ: يا مُحَمَّدُ: اقْرأْ «إِنَّما
وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ ...»
ابو ذر
مىگويد: روزى همراه، با پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله نماز ظهر را به جماعت
اقامه كرديم، پس (از نماز) نيازمندى تقاضاى كمك كرد، (بر اثر فقرى كه بر غالب
مسلمانان حاكم بود) كسى از حاضران كمكى به او نكرد، سائل (كه از دريافت كمك نااميد
شده بود) دستانش را به سوى آسمان بلند كرد و چنين گفت: خدايا! تو شاهد باش كه در
مسجد پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله تقاضاى كمك كردم، كسى كمكم نكرد! على عليه
السلام كه در آن هنگام مشغول نماز (مستحبّى و نافله) بود با انگشت خِنْصِرْ (يعنى
انگشت كوچك دست راستش، كه انگشترى در آن بود) به آن نيازمند اشاره كرد! شخص
نيازمند به سوى آن حضرت آمد و انگشتر آن حضرت