دشمنان گرديد، امروز نيز زنده نگه داشتن و چنگ زدن به آن، باعث نااميدى منافقان و دشمنان خواهد شد.

امروز بايد همه متوجّه امام غائب از نظرها و حاضر در دلها، حضرت حجّة بن الحسن العسكرى‌، عجّل الله تعالى فرجه الشّريف، باشيم و بر حول محور او بچرخيم؛ زيرا ولايت آن حضرت بهترين حلقه اتّصال تمام شيعيان با سليقه‌هاى مختلف است؛ بنابراين، زنده بودن ولايت، نويدبخش وحدت و اتّحاد و يكپارچگى است و اين، آغاز خوشبختى و برق اميد رهايى است، همانگونه كه اختلاف و پراكندگى منشأ بدبختى و انحطاط مى‌باشد.

اگر كشورهاى پراكنده اسلامى تنها به همين اصل اساسى عمل مى‌كردند و دست در دست يكديگر مى‌دادند و متّحد و يكپارچه مى‌شدند، داستان اسفبار فلسطين هر از چند گاهى تكرار نمى‌شد و آن مسلمانان مظلوم در مقابل چشم جهانيان پرپر نمى‌گشتند. بنابراين، تنها راه يأس و نااميدى كفّار تمسّك به ولايت است.

2. اتمام دين و اكمال نعمت در سايه ولايت‌

همان طور كه از آيه استفاده شد، اكمال نعمت و اتمام دين در آن روز، در سايه ولايت تحقّق يافت؛ امروز هم اتمام نعمت، چه نعمتهاى مادّى و چه نعمتهاى معنوى، و اكمال دين، در تمام ابعاد و شاخه‌هايش، در سايه ولايت است. بدون ولايت، هر چند به ظاهر دين عمل شود و پوسته اعمال و عبادات انجام شود، ولى بى‌شك به مرحله قبول و پذيرش درگاه الهى نمى‌رسد؛ بنابراين، اتمام نعمت و اكمال دين در هر عصر و زمانى در سايه تمسّك به ولايت عملى خواهد بود.

مباحث تكميلى‌

1. ولايت، اساسى ترين مسأله اسلام‌

در مورد اهمّيّت ولايت روايات فراوانى وجود دارد؛ يك نمونه از آن را كه از امام محمّد باقر عليه السلام نقل شده، جهت تكميل بحث در اينجا مى‌آوريم: