و ضعيف را با هم مخلوط كرده است! سپس از ابن عساكر نقل مى‌كند كه وى احاديث فراوانى در مورد خطبه و حادثه غدير نقل كرده است، ولى ما تنها احاديثى را از او مى‌پذيريم كه از خلافت على سخن نگويد! [1]

اين سخن هر انسان منصفى را در اعجاب و حيرت فرو مى‌برد.

آيا ما مى‌توانيم به بهانه اين كه در كتابى احاديث ضعيف و غير معتبر وجود دارد، تمام آن كتاب را مردود بدانيم؟

آيا در كتابهاى معتبر اهل سنّت احاديث ضعيف وجود ندارد؟

آيا شما با اين بهانه دست از آن كتابها مى‌شوييد؟

انصافاً كه اين، سخن خنده‌دارى است. ولى بدتر از آن سخن، سخنى است كه در مورد روايات ابن عساكر مى‌زند. كه اين سخن نهايت عناد و دشمنى او را با حقّ و حقيقت و اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌رساند. در كدام نقطه دنيا اين سخن پذيرفتنى است كه كسى بگويد: من آنچه با ميل و هواى نفسم سازگار باشد مى‌پذيرم و غير آن را نمى‌پذيرم!

آيا چنين سخنى از يك انسان عادى پذيرفته است!؟

از دانشمندى مانند آلوسى چطور؟!

خوانندگان عزيز! شايد با كمال تعجّب از خود بپرسيد كه فردى مانند آلوسى، چگونه سخنانى اين قدر بى‌اساس گفته است؟ ولى در پاسخ بايد گفت: هر كس بخواهد قضاوتى كند و خود را از پيشداوريهايش حفظ نكند، ممكن است چنين سرنوشتى پيدا كند!

پيام‌هاى آيه‌

1. ولايت نااميدكننده دشمنان‌

اگر مى‌خواهيد دشمنان شما در هر زمان مأيوس و نااميد شوند به ولايت چنگ بزنيد و آن را زنده نگهداريد؛ زيرا همان طور كه آن روز، طرح ولايت باعث يأس‌

[1] روح المعانى، جلد 6، صفحه 195.