اللَّه اكبر
بر تكميل دين و اتمام نعمت پروردگار و خشنودى خداوند از رسالت من و ولايت على عليه
السلام بعد از من، سپس فرمودند: هر كس من مولاى اويم، على عليه السلام مولاى او
است، خداوندا! آن كس كه او را دوست بدارد دوست بدار، و آن كس كه او را دشمن دارد،
دشمن بدار، هر كس او را يارى كند، يارىاش كن و هر كس دست از يارىاش بردارد، دست
از او بردار.
نتيجه اين
كه، از رواياتى كه ذكر شد و روايات فراوانى كه جهت رعايت اختصار ذكر نشد به روشنى
استفاده مىشود كه آيه شريفه اكمال دين پيرامون حادثه غدير نازل شده و گواه واضح و
روشنى بر امامت و ولايت و خلافت امير مؤمنان عليه السلام است.
سخنى عجيب
از «آلوسى»
علىرغم
قرائن آشكارى كه در آيه شريفه وجود دارد (كه شرح آن گذشت) و روايات متعدّدى كه از
شيعه و اهل سنّت نقل شده است، برخى بر اثر تعصّب و لجاجت چشم بر روى همه اينها
بسته و آيه شريفه را طبق ميل خويش تفسير كرده و از بحث منطقى خارج شدهاند. از
جمله اين دانشمندان، آلوسى، مفسّر معروف اهل سنّت و نويسنده تفسير مشروح و بزرگ
روح المعانى است. او در شرح و تفسير آيه 67 سوره مائده، وقتى به جريان غدير
مىرسد، مىگويد:
ابن جرير
طبرى، از مورّخان معروف اهل سنّت، دو جلد كتاب پيرامون احاديث غدير نوشته است، سپس
(براى اين كه به راحتى از كنار اين كتاب رد شود، بدون بحث و بررسى پيرامون روايات
اين كتاب) مىگويد: اين دو كتاب احاديث صحيح