كه مغز هر چيز بهترين و اساسى‌ترين قسمت آن است، به «عقل و خرد» «لب» گفته مى‌شود. اين جمله مى‌گويد: تنها صاحبان عقل و خرد اين حقايق را حفظ مى‌كنند و به ياد مى‌آورند و از آن بهره‌مند مى‌شوند. اگر چه همه افراد (جز مجانين و ديوانگان) صاحب عقلند، امّا اولو الالباب به همه آنها گفته نمى‌شود، بلكه منظور كسانى هستند كه عقل و خرد خود را به كار مى‌گيرند و در پرتو اين چراغ پرفروغ، راه زندگى را مى‌يابند.

على عليه السلام صاحب حكمت!

آيه حكمت دلالت مى‌كند بر اين كه: «هر كسى كه به او حكمت داده شده، خير فراوانى نصيبش شده است» امّا در مورد اين كه به چه كسى حكمت داده شده؟ از آيه شريفه چيزى استفاده نمى‌شود. ولى روايات مختلفى از شيعه و اهل سنّت نقل شده كه علىّ ابن أبي طالب عليه السلام را واجد چنان حكمتى معرّفى مى‌كند. به برخى از روايات مذكور توجّه كنيد:

1- «حاكم حسكانى»، دانشمند معروف اهل سنّت، از «ربيع بن خيثم» نقل مى‌كند كه: نام على عليه السلام را نزد من بردند، گفتم:

لَمْ ارَهُمْ يَجِدُونَ عَلَيْهِ فى حُكْمِهِ وَ اللَّهُ تَعالى‌ يَقُولُ «وَ مَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْراً كَثِيراً [1]»

نديدم كسى از مردم بتواند ايرادى بر حكم و داورى آن حضرت بگيرد (سپس به آيه حكمت استدلال مى‌كند).

2- ابن عبّاس مى‌گويد: پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرمود:

مَنْ ارادَ انْ يَنْظُرَ الى‌ ابْراهيمَ فى حِلْمِه‌ وَ الَى‌ نُوحٍ فِى حِكْمَتِهِ وَ الى‌ يُوسُفَ فى اجْتماعِه‌ فَلْيَنْظُرْ الى‌ عَلِىِّ بْنِ ابى طالِبٍ‌ [2]

[1] شواهد التّنزيل، جلد اوّل، صفحه 107، حديث 150.

[2] شواهد التّنزيل، جلد اوّل، صفحه 106، حديث 147.