ولى اهل سنّت معتقدند كه تعيين خليفه پيامبر صلى الله عليه و آله انتخابى است و اين امر بايد از سوى مردم صورت پذيرد، مردم به هر كس بعنوان خليفه رأى دادند، وى جانشين پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌شود.

البتّه اين اختلاف در اين آيه تأثيرى ندارد، چون چه مسأله خلافت انتخابى باشد و چه انتصابى، تنها على عليه السلام شايستگى خلافت دارد! زيرا اگر انتصابى باشد، همانگونه كه شيعه معتقد است، با وجود على عليه السلام، كه خير البريّه و بهترين مخلوقات عالم است، خداوند حكيم شخص ديگرى را انتصاب نمى‌كند؛ چون اگر چنين كند، نصب حكيمانه‌اى نخواهد بود! و اگر هم انتخابى باشد، آيا با وجود بهترينِ مردم، جايز است شخص يا اشخاص ديگرى انتخاب شوند؟ و روشن است كه عذر عدم شناخت مردم نسبت به بهترين مخلوقات، با وجود روايات فراوانى كه قسمتى از آن بطور مشروح گذشت و با توجّه به شهرتى كه على عليه السلام در بين مسلمانان به عنوان «خَيْرُ الْبَرِيَّةِ» داشته، عذر قابل قبولى نيست!

با توضيح فوق ارتباط آيه شريفه با مسأله ولايت و خلافت روشن شد.

سؤال سوم: معمولًا بهترين يك نفر است، نه چند نفر؛ بنابراين، چطور على عليه السلام و شيعيانش همه بهترين هستند؟

پاسخ: بهترين خلق بودن سلسله مراتب دارد، ممكن است شخصى در رأس هرم بهترينها باشد، و كسانى ديگر در مراحل پائين تر، و گروه سوم پائين تر از آنها.

بنابراين، على عليه السلام در رأس هرم بهترينها و شيعيانش در مراحل بعدى قرار دارند.

نتيجه تمام مباحث گذشته اين شد كه: خير البريّه (كه داراى ويژگيهاى سه‌گانه ايمان، عمل صالح و احساس مسئوليت مى‌باشد) على و شيعيانش هستند.

پيام‌هاى آيه خير البريّه‌

آيه خير البريّه و رواياتى كه در ذيل آن وارد شده پيام‌هاى مختلفى دارد، از جمله:

1. نظام ارزشى اسلام‌

هر دين و مذهب و مكتبى در گرو ارزشهاى آن مكتب است؛ به عبارت ساده‌تر،