سپس حضرت دست بر سينه مباركش نهاد (يعنى من «منذر» هستم)، سپس دست بر سينه على بن ابى طالب عليه السلام نهاد و فرمود: «وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ» (يعنى هادى علىّ بن أبي طالب است).

اين روايت نيز، كه از دو كتاب معتبر اهل سنّت نقل شده و شخص ديگرى غير از ابن عبّاس آن را روايت كرده، صريحاً «هادى» را به «على عليه السلام» تفسير كرده است.

3- در كتاب‌ مستدرك الصّحيحين‌، كه كتابى معروف و مشهور در بين اهل سنّت است، روايتى در تفسير آيه مذكور از خود حضرت على عليه السلام نقل شده است:

عَنْ عَلِيٍّ: «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ» قالَ عَلِيٌّ: رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله الْمُنْذِر وَ أَنَا الْهادى‌ [1]

حضرت على در تفسير آيه شريفه «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ ...*» فرمود: پيامبر صلى الله عليه و آله «منذر» و «هادى» من هستم.

طبق اين روايت، كه از كتاب معروف ديگرى از اهل سنّت نقل شده، على عليه السلام‌ «هادى» است.

سؤال: مى‌دانيم كه اگر شخصى، راوى روايت و حديثى در مدح و ستايش خويش باشد، چنين روايتى پذيرفته نمى‌شود، پس چگونه روايت فوق، كه از خود حضرت على عليه السلام نقل شده، مورد استدلال قرار گرفته است؟

پاسخ: اين سخن در مورد غير معصومين صحيح است؛ ولى در مورد معصومين «عليهم السّلام» كه خطا و اشتباه و گناه در مورد آنها تصوّر نمى‌شود صادق نيست. على به اعتقاد شيعه معصوم است و به اعتقاد اهل سنّت هم كلمات و سخنان و احاديث تمام صحابه، كه يكى از آنها على عليه السلام است، حجّت و دليل شرعى است؛ بنابراين، اشكال فوق طبق نظر هيچ يك از دو مذهب وارد نيست.

4- چهارمين روايت، كه هم در منابع عامّه آمده و هم خاصّه آن را نقل كرده‌اند، فوق العاده جالب و داراى مضمونى بسيار عالى است، اين روايت را دانشمندان‌

[1] مستدرك الصّحيحين، جلد 3، صفحه 129.