ولى در جواب بايد گفت: اين نظريّه هم با ظاهر آيه شريفه تناسب ندارد؛ زيرا كلمه‌ «هادٍ» در اصطلاح ادبيّات عرب «نكره» است، در حالى كه خداوند أعرف معارف است و از همه چيز و هر كس شناخته‌شده‌تر است، علاوه بر اين كه ظاهر آيه دلالت دارد بر اين كه اقوام مختلف «هدايتگر» هاى متعدّدى دارند، نه اين كه هدايتگر همه اقوام يك شخص باشد. بنابراين، تفسر فوق هم با ظاهر آيه سازگار نيست.

3- تفسير سوم اين است كه هدايتگر شخصى غير از خدا و پيامبرش مى‌باشد.

آيا علما و دانشمندان هر قوم و جمعيّت منظور آيه شريفه هستند؟ نه! نمى‌توان كلمه «هاد» را بر دانشمندان هر قوم و جمعيّت در هر عصر و زمانى تفسير كرد، چون كلمه «هاد» همانگونه كه گذشت «نكره» است و نكره دلالت بر وحدت دارد؛ يعنى براى هر قوم و جمعيّتى يك هدايتگر و هادى است، راستى آن هادى براى امّت اسلام كيست؟

با توجّه به مجموع بحثهاى گذشته مى‌توان آيه شريفه را به شكل زير ترجمه كرد:

«اى پيامبر! تو انذاركننده و شارع دين مقدّس اسلام و بنيانگذار آن هستى و براى هر دين و آئينى هدايتگرى است، كه بمنزله حافظ و نگهبان و ادامه دهنده دين و هدايت كننده مردم خواهد بود.»

از سوى ديگر، اتّحاد سياق اقتضا مى‌كند كه همانطور كه پيامبر و «منذر» از سوى خداوند تعيين و نصب مى‌شود، «هادى» و هدايتگر هم منصوب الهى باشد.

بنابراين «هادى» غير از خدا و پيامبر و دانشمندان هر امّتى است و بايد از سوى خداوند تعيين شود.

از سوى سوم، تنها شخصى كه گفته مى‌شود از سوى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله نصّ و تصريح به ولايت و امامت او شده است، حضرت على عليه السلام است و نسبت به هيچ كس ديگر، حتّى در بين علماء اهل سنّت، چنين ادّعايى وجود ندارد، بنابراين اگر بگوئيم: «بيم دهنده و بنيانگذار اسلام پيامبر صلى الله عليه و آله و هدايتگر و امام و پيشواى مسلمانان على عليه السلام است كه از سوى خدا و توسّط پيامبر منصوب شده است» با آيه سازگار خواهد بود.