اى پيامبر ما! تو منذر و انذار كننده‌اى و تصميم‌گيرنده براى آوردن معجزه نيستى! ما هستيم كه در اين باره تصميم مى‌گيريم و هر قوم و ملّتى هدايتگرى دارد.»

بنابراين تناسب صدر و ذيل آيه روشن شد.

«منذر» و «هادى» كيست؟

براى تفسير اين دو كلمه، كه كليد تفسير آيه است، از دو راه مى‌توان بحث كرد:

راه اوّل: تفسير آيه با قطع نظر از روايات‌

آيا معناى آيه اين است كه پيامبر هم‌ «منذر» و هم‌ «هادى» است؟ و يا اين كه او فقط «منذر» است، و «هادى» شخص ديگرى است؟

در تفسير اين دو كلمه، سه نظريّه وجود دارد:

1- برخى معتقدند كه هر دو كلمه مربوط به پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله است، آن حضرت هم انذاركننده است و هم هدايتگر و سخن از شخص ديگرى نيست.

و لكن انصاف اين است كه اين سخن، سخن صحيحى نيست و با ظاهر آيه نمى‌سازد. و با فصاحت و بلاغت و ادبيّات آيه سازگارى ندارد؛ چون اگر هر دو كلمه مربوط به پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله بود، فصاحت و بلاغت اقتضاء مى‌كرد كه آيه بدين شكل باشد:

«أَنْتَ لِكُلِّ قَوْمٍ مُنْذِرٌ وَ هادٍ»؛

نه اين كه‌ «هادٍ» را در جمله‌اى مستقل و جداگانه بيان كند. بنابراين ظاهر آيه نشان مى‌دهد كه «هادٍ» مربوط به شخص ديگرى غير از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله است. كه بايد با دقّت در آيه و قرائن ديگر روشن سازيم «او» كيست؟

2- عدّه‌اى ديگر بر اين عقيده‌اند كه «منذر» مربوط به پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و «هاد» مربوط به خداوند است؛ پيامبر انذار كننده مردم و خداوند هدايتگر هر قوم و ملّتى است.