يعنى:

پيامبرِ آنها در روز «غدير» در سرزمين «خم» به آنها ندا داد، و چه ندا دهنده گرانقدرى!.

فرمود: مولاى شما و پيامبر شما كيست؟ و آنها بدون چشم‌پوشى و اغماض صريحاً پاسخ گفتند:

خداى تو مولاى ماست و تو پيامبر مائى و ما از پذيرش ولايت تو سرپيچى نخواهيم كرد.

پيامبر صلى الله عليه و آله به على عليه السلام گفت: برخيز، زيرا من تو را بعد از خودم امام و رهبر انتخاب كردم».

و سپس فرمود: هر كس من مولا و رهبر اويم، اين مرد مولا و رهبر او است، پس شما همه از سر صدق و راستى از او پيروى كنيد.

در اين هنگام، پيامبر صلى الله عليه و آله عرض كرد: بار الها! دوست او را دوست بدار و دشمن او را دشمن بدار ....

اين بود خلاصه‌اى از حديث معروف غدير كه در كتب دانشمندان اهل تسنّن و تشيّع آمده است.

مباحث تكميلى‌

1. تفسير ولايت و مولى در حديث غدير

حديث متواتر غدير را اجمالًا دانستيم و جمله معروف پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله كه در همه كتب آمده است: «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ‌» حقايق بسيارى را روشن مى‌سازد.

گرچه بسيارى از نويسندگان اهل سنّت اصرار دارند كه‌ «مولى» را در اينجا به معنى «دوست و يار و ياور» تفسير كنند، زيرا يكى از معانى معروف «مولى» همين است، ما هم قبول داريم كه يكى از معانى «مولى» دوست و يار و ياور است.

ولى قرائن متعدّدى در كار است كه نشان مى‌دهد «مولى» در حديث بالا به معنى‌ «ولى» و «سرپرست» و «رهبر» مى‌باشد؛ اين قرائن به طور فشرده چنين است: