3. «للدّلالة على ان الاذن الواحدة اذا وعت و عقلت عن اللَّه فهى السّواد الاعظم عند الله و ان ما سواه لا يلتفت اليهم‌ [1]»- يك گوش شنوا در بين يك جمعيّت بقدرى ارزش دارد كه گويا همه آن جمعيّت گوش شنوا دارند. گوش شنوا يك دنيا ارزش دارد.

با توجّه به اين مطالب، و با توجّه به اين كه طبق روايات «اذن واعيه» بر علىّ بن أبي طالب عليه السلام تفسير شد، نتيجه مى‌گيريم كه گوش شنواى امّت اسلام حضرت على عليه السلام است و اين مطلب ارزش شأن نزول و دعاى پيامبر صلى الله عليه و آله براى على عليه السلام را روشنتر مى‌سازد.

على با حق و حق با على است!

براى روشنتر شدن ابعاد مختلف شخصيّت بى‌نظير جانشين حقيقى و بلافصل پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم توجّه شما عزيزان را به سه روايت، كه در منابع اهل سنّت نيز آمده، جلب مى‌كنيم:

1- طبرانى به نقل از امّ سلمه، همسر با وفاى پيامبر، و او از رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله و سلم چنين نقل مى‌كند:

عَلِىٌّ مَعَ الْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ مَعَ عَلِىٍّ لا يَفْتَرِقانِ حَتّى‌ يَرِدا عَلَىَّ الْحَوْضَ‌ [2]

على با قرآن و قرآن با على است و هرگز از هم جدا نمى‌شوند، تا در كنار حوض كوثر بر من وارد شوند.

سؤال: اين كه گفته شد «على با قرآن است و قرآن با على» يعنى چه؟ آيا منظور اين است كه على عليه السلام هميشه قرآنى همراه دارد؟ يا منظور اين است كه او حافظ كلّ قرآن مى‌باشد؟ يا منظور پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم چيز ديگرى است؟

پاسخ: منظور اين است كه علم و تفسير قرآن نزد على است و از او جدا نمى‌شود، عمل به مضامين و دستورات قرآن از على عليه السلام جدا شدنى نيست. على،

[1] التّفسير الكبير، جلد 30، صفحه 107.

[2] نور الابصار، صفحه 89.