7- زمخشرى در كشّاف‌ [1]

8- ثعلبى در تفسيرش‌ [2]

9- علّامه اندلسى مغربى در البحر المحيط [3]

10- گنجى در كفاية الطّالب‌ [4]

فخر رازى على رغم تعصّب فراوانى كه در مباحث امامت و ولايت دارد، حديث جالبى در ذيل آيه شريفه فوق نقل كرده است. وى پس از نقل دعاى پيامبر در مورد حضرت على عليه السلام اين جمله را از امير المؤمنين نقل مى‌كند:

«فَما نَسيتُ بَعْدَ ذلِكَ وَ ما كانَ لى انْ انْساهُ؛ بعد از اين جريان، هيچ چيز را فراموش نكردم، و سزاوار نبود و امكان نداشت كه چيزى را فراموش كنم.» [5]

يعنى قلب على پس از دعاى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم خزانه وحى الهى و مركز كلمات آن حضرت شد.

تناقض در كلام شيخ روزبهان!

شيخ روزبهان، كه در ردّ نوشته‌هاى علّامه حلّى مطالبى نوشته است، وقتى به اين آيه شريفه مى‌رسد مى‌گويد:

لمّا نزلت هذه الآية، قال رسول اللَّه صلى الله عليه و آله و سلم لعلى عليه السلام سألت اللَّه تعالى ان يجعلها اذنك، قال على: «فَما نَسيتُ بَعْدَ هذا شَيْئاً». و هذا يدلّ على علمه و حفظه و فضيلته‌

هنگامى كه آيه «أُذُنٌ واعِيَةٌ» نازل شد، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم خطاب به على عليه السلام فرمود: از خداوند خواسته‌ام كه گوش‌هاى تو را «اذن واعيه» قرار دهد. على مى‌گويد: «پس از اين دعا، هرگز چيزى را فراموش نكردم.»

[1] الكشّاف، جلد 4، صفحه 134 (به نقل از احقاق الحق، جلد 3، صفحه 149).

[2] به نقل از إحقاق الحق، جلد 3، صفحه 149.

[3] البحر المحيط، جلد 8، صفحه 322 (به نقل از إحقاق الحق، جلد 3، صفحه 151).

[4] كفاية الطّالب، صفحه 111 (به نقل از إحقاق الحق، جلد 3، صفحه 150).

[5] التّفسير الكبير، جلد 30، صفحه 107 (به نقل از إحقاق الحق، جلد 3، صفحه 149).