مورد نياز مى‌باشد. اگر مى‌بينيم پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم دين نجاتبخش اسلام را در مدّت زمانى كوتاه در شرق و غرب عالم منتشر مى‌سازد، و قلب‌هاى مسلمانان را به هم پيوند مى‌زند، و از انسان‌هاى پركينه و عنود، سپاهى يكپارچه و متّحد و يك‌دست تهيّه مى‌كند و به كمك آن‌ها، دين حق را در سراسر كره زمين تبليغ مى‌نمايد؛ قرآن سرّ آن را اخلاق خوش پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و نفوذ عجيب آن حضرت در قلب و دل مسلمانان و غير مسلمانان معرّفى مى‌نمايد. قرآن مجيد در اين زمينه مى‌فرمايد:

فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ‌ [1]

به (بركت) رحمت الهى، در برابر آنان [مردم‌] نرم (و مهربان) شدى! و اگر خشن و سنگدل بودى، از اطراف تو، پراكنده مى‌شدند.

حضرت ابراهيم عليه السلام هنگامى كه همسر و فرزند شيرخوارش، حضرت اسماعيل، را به دستور خداوند به سرزمين خشك و سوزان مكّه مى‌آورد، و آن‌ها را بدون زاد و توشه كافى در كنار خانه خدا، كعبه مقدّس، مى‌گذارد، دست به دعا برمى‌دارد و براى آن‌ها چنين دعا مى‌كند:

رَبَّنا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنا لِيُقِيمُوا الصَّلاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ‌ [2]

پروردگارا! من بعضى از فرزندانم را در سرزمين بى‌آب و علفى، در كنار خانه‌اى كه حرم توست، ساكن ساختم تا نماز را برپا دارند؛ (پروردگارا) تو دل‌هاى گروهى از مردم را متوجّه آن‌ها ساز؛ و از ثمرات به آن‌ها روزى ده؛ شايد آن‌ها شكر تو را به جاى آورند!

ابراهيم عليه السلام چون مى‌داند نفوذ در دل‌ها مهمترين سرمايه است، لهذا از خداوند مى‌خواهد كه محبّت خانواده‌اش را در دل مردم قرار دهد.

[1] سوره آل عمران، آيه 159.

[2] سوره ابراهيم، آيه 37.