آيه محبّت‌

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا

مسلّماً كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، خداوند رحمان محبّتى براى آنان در دل‌ها قرار مى‌دهد. «سوره مريم، آيه 96»

دورنماى بحث‌

اين آيه شريفه، به شهادت كتاب‌هاى فراوانى از اهل سنّت، در مورد حضرت على عليه السلام است و آن حضرت از مصاديق أكمل و أتمّ اين آيه شريفه مى‌باشد. مباحث مختلفى پيرامون اين آيه مطرح مى‌باشد، از جمله، ارتباط ايمان و عمل صالح با محبّت در دل‌ها، نظريّات دانشمندان اهل سنّت پيرامون شأن نزول آيه فوق، و مطالبى ديگر از اين قبيل، كه در مباحث آينده بطور مشروح به آن مى‌پردازيم.

نفوذ در دل‌ها، مهمترين سرمايه رهبران‌

مهمترين سرمايه رهبران جوامع مختلف، محبوبيّت در دل‌هاست. نفوذ در دل‌ها سرمايه بزرگى است، به گونه‌اى كه كارهاى مهمّ اجتماعى بدون وجود اين سرمايه و حضور مردم در صحنه‌هاى اجتماعى، امكان‌پذير نمى‌باشد. بدين جهت مشاركت مردم در امور اجتماعى، سياسى، فرهنگى و حتّى نظامى، لازم و ضرورى است. و براى جلب مشاركت مردم، نفوذ در دل‌ها و محبوبيّت اجتماعى‌