به آن حضرت، نه تنها از ظلمت و تاريكى كفر و شرك رهايى يافتند، بلكه در صفّ شهيدان قرار گرفتند. آرى، آن‌ها صبح هنگام در صفّ انصار فرعون، و شب هنگام در صفّ شهيدان بودند. [1] زيرا فرعون تهديدش را عملى كرد و همه آن‌ها را با وضع أسفبارى به شهادت رساند.

اين نكته نيز قابل توجّه است كه ايمان مؤمنين بعد، مرهون ايمان اوّل المؤمنين است؛ بدين جهت قسمت عمده‌اى از ياران و مؤمنان به حضرت موسى‌، بر اثر ايمان و شهادت همين ساحران به آيين توحيد گرويدند و اين يكى از آثار فراوان خون شهيد است.

پيام آيه‌

شناخت فضايل، مقدّمه‌اى براى عمل!

در بحث پيرامون فضايل حضرت على عليه السلام يا ساير اهل البيت عليهم السلام، نبايد به صرف گفتن و شنيدن آن قناعت كرد، بلكه بايد پس از شناخت آن فضايل، آن را همچون چراغى تابناك فراسوى مسير زندگى قرار داد و با عمل به آن در گفتار و كردار، شيعه راستين آن حضرات شد. بنابراين، اگر در اين آيات حضرت امير به خاطر اين كه هم «صادق» است و هم سخن «صدق» را تصديق مى‌كند، مورد ستايش قرار گرفته است، شيعيان او نيز بايد چنين باشند و در تأييد حرف حقّ و كلام صدق، سلايق و علايق خود را دخالت ندهند. جالب است كه اگر حتّى شيطان هم حرف حق بگويد بايد گوش داد و تصديق نمود، همان‌گونه كه خداوند عزّ و جلّ حضرت نوح را مكلّف مى‌كند به سخنان خوب شيطان گوش فرادهد، هر چند شيطان است. [2]

[1] مرحوم علّامه طبرسى در تفسير مجمع البيان، جلد 3، صفحه 464، در اين باره مى‌گويد:

«كانوا اوّل النهار كفاراً سحرة، و آخر النّهار شهداء بررة».

[2] نصايح شيطان به حضرت نوح عليه السلام را در كتاب شيطان دشمن ديرينه انسان، صفحه 67 و كتاب گفتار انبياء، صفحه 42 به بعد، مطالعه فرماييد.