در اينجا توجّه شيعيان «صادق» و «مصدّق» را به دو حديث پيرامون صدق جلب مى‌كنيم:

1- قال رسول اللَّه صلى الله عليه و آله و سلم:

لا تَنْظُرُوا الى‌ كَثْرَةِ صَلاتِهِمْ وَ صَوْمِهِمْ وَ كَثْرَةِ الْحَجِّ وَ الْمَعْرُوفِ وَ طَنْطَنَتِهِمْ بِاللَّيْلِ، وَ لكِنِ انْظُرُوا الى‌ صِدْقِ الْحَديثِ وَ أداءِ الْامانَةِ [1]

(اگر خواستيد مردم را امتحان كنيد) به نماز زياد و روزه فراوان و انجام حج‌هاى پى‌درپى و كمك‌هاى مستمر به نيازمندان و راز و نيازهاى شبانه افراد قناعت نكنيد (و فقط اين امور را معيار و ملاك قرار ندهيد) بلكه آن‌ها را به صدق در گفتار و امين بودن در اداء امانت امتحان كنيد.

خلاصه اين كه، طبق اين حديث نبوى، ملاك سنجش افراد صداقت و اداء امانت است.

2- قال على عليه السلام:

الْايمانُ انْ تُؤْثِرَ الصِّدْقَ حَيْثُ يَضُرُّكَ عَلَى الْكِذْبِ حَيْثُ يَنْفَعُكَ‌ [2]

(يكى از نشانه‌هاى) ايمان آن است كه انسان صدق و راستى را، هر چند به ضررش باشد، بر دروغگويى و كذب، هر چند به نفعش باشد، ترجيح دهد.

طبق اين حديث مقتضاى ايمان، صداقت و راستى است و شخص مؤمن نمى‌تواند دروغگو باشد.

از خداوند بزرگ مى‌خواهيم ما را در پيروى از تمام فضايل امير مؤمنان، على عليه السلام، مخصوصاً صدق و راستى و تصديق حقّ و حقيقت موفّق بدارد.

[1] ميزان الحكمة، باب 2192، حديث 1095 (جلد 5، صفحه 288).

[2] نهج البلاغه، كلمات قصار، شماره 458.