افكندند و مردم را با سحر و چشم‌بندى ترساندند و در حيرت عجيبى فروبردند!

سپس حضرت موسى‌ عليه السلام به فرمان خداوند عصاى خويش را به سمت جادوى جادوگران فرعون انداخت، ناگاه آن عصا تبديل به مار عظيمى شد و تمام وسايل جادوگران را بلعيد! جادوگران كه دريافته بودند اين كار حضرت موسى‌، مانند كار جادوگران نيست و او از ناحيه خداوند تأييد شده است، همگى بى‌اختيار به سجده افتادند و گفتند:

«آمَنَّا بِرَبِّ الْعالَمِينَ* [1]؛ ما به پروردگار جهانيان ايمان آورديم.»

ايمان ساحران فرعون به حضرت موسى‌- كه به منظور شكست او جمع شده بودند- بسيار مؤثّر بود و باعث پيشرفت عجيبى در آيين حضرت موسى‌ شد و ضربه سهمگينى بر فرعون و فرعونيان وارد كرد؛ زيرا وقتى مردم مى‌ديدند كسانى كه خود اهل سحر و جادو هستند و بخوبى «معجزه» را از «سحر» تشخيص مى‌دهند، به حضرت موسى‌ به عنوان پيامبر خداوند ايمان آورده‌اند، مردم نيز به دنبال ساحران به موسى‌ مى‌پيوستند. فرعون وقتى اين صحنه شگفت‌انگيز را ديد، شروع به تهديد و إرعاب جادوگران ديروز و مسلمانان و مؤمنان امروز كرد.

فرعون آن‌ها را به سخت‌ترين شكنجه‌ها تهديد كرد؛ از جمله گفت:

«لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلافٍ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ‌ [2]؛ سوگند مى‌خورم كه دست‌ها و پاهاى شما را به طور مخالف [دست راست با پاى چپ، يا دست چپ با پاى راست‌] قطع مى‌كنم؛ سپس همگى را به دار مى‌آويزم!»

ولى نور ايمان تمام اين عذاب‌ها و شكنجه را براى آن‌ها آسان كرده بود. لهذا براى هرگونه عذاب و شكنجه‌اى اعلام آمادگى كردند و گفتند:

«إِنَّا نَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لَنا رَبُّنا خَطايانا أَنْ كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ‌ [3]؛ ما اميدواريم كه پروردگارمان خطاهاى ما را ببخشد، چرا كه ما نخستين ايمان‌آورندگان بوديم.»

[1] سوره اعراف، آيه 121.

[2] سوره اعراف، آيه 124.

[3] سوره شعراء، آيه 51.