ب- نويسنده كتاب‌ «أسد الغابة فى معرفة الصّحابة» در جلد 4، صفحه 17، سه نظريّه در اين زمينه نقل كرده است، كه طبق يكى از آن نظريّه‌ها، عدّه‌اى معتقدند سنّ آن حضرت در آن زمان پانزده سال بوده است.

ج- مرحوم علّامه مجلسى رضى الله عنه نيز متعرّض اين مسأله شده و هفت قول پيرامون آن نقل كرده است. [1]

بنابراين، نابالغ بودن حضرت على عليه السلام به هنگام تشرّف به اسلام، امر مسلّم و قطعى نيست، بلكه دانشمندان اسلامى در اين زمينه اختلاف نظر دارند.

خلاصه اين كه، به شهادت روايات فراوان و متواتر، على عليه السلام اوّلين مردى است كه به اسلام گرويد و به يارى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم شتافت و بر فرض كه بپذيريم حضرت در آن زمان نابالغ بوده، چيزى از اين فضيلت بزرگ كاسته نمى‌شود.

«اوّل المؤمنين» امتيازى بزرگ!

شايد بعضى تصوّر كنند كه «اوّل المؤمنين» بودن امتيازى محسوب نمى‌شود و تفاوتى بين كسى كه قبل از همه ايمان مى‌آورد، با كسانى كه پس از وى به صفّ مؤمنان مى‌پيوندند وجود ندارد. ولى انصاف آن است كه تفاوت بسيارى بين اين دو مى‌باشد. براى روشن‌تر شدن اين مطلب، داستان «ساحران فرعون» را با هم مرور مى‌كنيم:

فرعون براى شكست حضرت موسى‌ عليه السلام دستور داد كه تمام جادوگران از سراسر مصر جمع شوند و در روز موعود به مبارزه با آن حضرت بشتابند. وى به آن‌ها وعده‌هاى فراوان داد كه مهمترين آن‌ها اين بود كه: «آن‌ها جزء مقرّبان درگاه فرعون خواهند شد. [2]

فرعون همه چيز را براى روز موعود آماده كرد و اطمينان داشت كه پيروز خواهد شد. روز موعود فرا رسيد؛ ابتدا ساحران فرعونى وسايل سحر خود را

[1] بحار الأنوار، جلد 38، صفحه 7 و 236.

[2] سوره اعراف، آيه 114.