انَّ هذا اخى وَ وَصِيِّى وَ خَليفَتى عَلَيْكُمْ فَاسْمَعُوا لَهُ وَ اطيعُوهُ‌ [1]

اين نوجوان (علىّ بن أبي طالب) برادر، وصىّ و خليفه من است؛ سخنانش را گوش دهيد و از وى اطاعت نماييد.

طبق نظر كسانى كه معتقدند حضرت على عليه السلام به هنگام پذيرش اسلام و در ابتداى بعثت ده‌ساله بوده و بدين جهت ايمان او ارزش چندانى نداشته، آن حضرت به هنگام داستان فوق 13 ساله بوده است. اگر ايمان على قبل از بلوغ ارزشى نداشته، پس چرا پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم چنان جملات زيبايى را در مورد او به عنوان خليفه پس از خودش به كار برده است؟! كسى كه در اين فضيلت على شك و ترديد كند، در حقيقت در مقام و گفتار پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم شك نموده است! و اگر بگوييد كه اين سخنان در سنّ سيزده سالگى و قبل از بلوغ شايسته آن حضرت بوده، بايد بپذيريد كه ايمان آن حضرت در سنّ ده سالگى نيز معتبر و با ارزش بوده است.

نكته چهارم: گذشته از همه اين بحث‌ها، بالغ نبودن حضرت على عليه السلام به هنگام بعثت پيامبر و پذيرش اسلام، مسلّم و قطعى نيست؛ بلكه در اين زمينه بين علماء و دانشمندان اسلامى اختلاف نظر وجود دارد. همان‌گونه كه صاحب مستدرك الصّحيحين در بحث‌هاى سابق به اين مطلب اشاره كرد. به گوشه‌اى از نظرات دانشمندان مسلمان در اين زمينه توجّه كنيد:

الف- ابن عبد البر در كتاب‌ الاستيعاب‌، جلد 2، صفحه 471 مى‌گويد:

اوّل من اسلم بعد خديجة علىّ بن أبي طالب و هو ابن خمس عشر سنة او ستّ عشر سنة [2]

على عليه السلام در سنّ شانزده، يا پانزده سالگى مسلمان شد و او اوّلين مسلمان (در بين مردان) بود.

[1] تاريخ طبرى، جلد 2، صفحه 62؛ تاريخ كامل، جلد 2، صفحه 40؛ مسند احمد، جلد 1، صفحه 111 (به نقل از فروغ ابديّت، جلد اوّل، صفحه 259).

[2] ايشان در آدرس مذكور هشت قول در مورد سنّ آن حضرت به هنگام تشرّف به اسلام نقل كرده است؛ كه كلام مذكور به دو نظريّه از آن هشت نظريّه اشاره دارد.