برخاسته‌اند، دشمن بدار!» سپس عمر با على عليه السلام ملاقات كرد و به آن حضرت عرض كرد: «اى فرزند ابو طالب! اين فضيلت و مقام بر تو مبارك باشد. تو از امروز مولا و رهبر من و همه مردان و زنان مسلمان شدى!»

طبق آنچه در كتاب «شواهد التّنزيل‌» آمده، «زياد بن منذر» مى‌گويد:

نزد امام باقر عليه السلام بودم، در حالى كه آن حضرت در گفتگو با مردم بود، شخصى از اهل بصره به نام «عثمان الاعشى» برخاست و گفت: اى فرزند رسول خدا، جانم به فدايت باد! از حسن بصرى پرسيدم كه اين آيه در مورد چه كسى نازل شده است؟ گفت: در مورد مردى، ولى نام او را مشخّص نكرد! (لطفاً شما بفرمائيد كه اين آيه در مورد چه كسى نازل شده است؟)

امام فرمود: اگر مى‌خواست بگويد مى‌توانست نام او را بيان كند، ولى از ترس نگفته است (چون در دوران سياه بنى اميّه بوده، علاوه بر اين كه ميانه خوبى هم با امير مؤمنان على عليه السلام نداشته است) امّا من مى‌گويم ... هنگامى كه خداوند جان پيامبر صلى الله عليه و آله را در مقابل خطرات احتمالى تضمين كرد، آن حضرت دست علىّ بن أبي طالب عليه السلام را بلند كرد و او را به عنوان جانشين و خليفه خود معرّفى نمود. [1]

نكته جالب توجّه اين كه، حاكم حسكانى نويسنده كتاب‌ شواهد التّنزيل‌ كه روايت فوق را نقل كرده از اهل سنّت است، همانگونه كه علماى ديگر اهل سنّت نيز روايت فوق را نقل كرده‌اند.

نتيجه اين كه، احاديث و روايات و گفتار صحابه و روات و نظريّات مفسّرين و دانشمندان، همگى دلالت دارد كه آيه تبليغ پيرامون ولايت امير المؤمنين على عليه السلام نازل شده است.

پيام‌هاى آيه‌

دو پيام عمده و دو نكته مهم مى‌توان از آيه شريفه مورد بحث استفاده كرد:

1- اين كه هر چند مخاطب اين آيه شخص پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در آن زمان بوده‌

[1] شواهد التّنزيل، جلد 1، صفحه 191، حديث 248.