زن به صورت عريان در مسجد الحرام ظاهر شود و به طواف بپردازد، چه صحنه‌اى به وجود مى‌آيد و محيط روحانى و معنوى مسجد به چه فضايى تبديل مى‌شود!؟

با توجّه به امور فوق، پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم از انجام حج در سال نهم منصرف شد، تا اين كه آيات اوّليّه سوره توبه نازل گشت كه طبق اين آيات پيامبر موظّف شد چهار مطلب را در مراسم حجّ سال دهم هجرت به مشركان ابلاغ كند:

1- «لا يَحِجَّنَّ الْبَيْتَ مُشْرِكٌ»- پس از سال دهم هجرت هيچ مشركى حق ندارد حج به جا آورد، آن‌ها حقّ ورود به مسجد الحرام را پس از اين نخواهند داشت.

خانه‌اى كه قهرمان مبارزه با بت‌پرستى و بت‌شكن تاريخ آن را بنا نهاده، جاى بت‌پرستان و مشركان نيست. مشرك و بت‌پرست نبايد بر گرد خانه توحيد بچرخد؛ مگر اين كه دست از شرك خويش بردارد.

2- «وَ لا يَطُوفَنَّ بِالْبَيْتِ عُرْيانٌ»- پس از اين، هيچ كس حق ندارد برهنه بر گِرد خانه خداوند طواف كند و با اين كار زشت خويش فضاى روحانى و معنوى و ملكوتى مسجد الحرام را آلوده نمايد.

3- «وَ لَا يَدْخُلَ الْبَيْتَ الّا مُؤمِنٌ»- در گذشته ورود به داخل كعبه براى عموم مردم امكان‌پذير بود (بر خلاف امروز كه اين سعادت جز براى افراد معدود و انگشت‌شمار، براى كسى حاصل نمى‌شود) و مسلمان و مشرك داخل كعبه مى‌رفتند، ولى پس از ابلاغ اين پيام هيچ مشركى حق ندارد وارد خانه كعبه گردد.

4- «وَ مَنْ كانَتْ لَهُ مُدَّةٌ فَهُوَ الى‌ مُدَّتِه‌ وَ مَنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ مُدَّةٌ فَمُدَّتُهُ ارْبَعَةُ اشْهُرٍ»- آن عدّه از مشركين كه با پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم عهد و پيمان ترك مخاصمه داشتند و هيچ مدّتى براى آن ذكر نشده بود، تا چهار ماه فرصت داشتند كه اسلام بياورند، پس از چهار ماه هيچ عهد و پيمانى بين پيامبر و آن‌ها نخواهد بود، امّا آن‌ها كه عهد و پيمانشان داراى مدّت بود و هنوز مدّت آن نرسيده بود و بر خلاف عهد خويش عمل نكرده بودند و به كمك دشمنان اسلام نشتافته بودند، عهد و پيمان آن‌ها تا پايان مدّت محترم بود. [1]

[1] تفسير نمونه، جلد 7، صفحه 289.