حضرت فرمود: «ذاكَ اخى‌ عَلِىُّ بْنُ أَبي‌ طالِبٍ‌ [1]؛ منظور برادرم على است.»

اين روايت را علاوه بر ابو سعيد خدرى، عبد الله بن عباس، سلمان، سعيد بن جبير، محمّد بن حنفيّه، زيد بن على و ديگران نيز روايت كرده‌اند. و از جمله كسانى كه روايت فوق را نقل كرده‌اند مى‌توان به قرطبى‌ [2]، سيوطى‌ [3]، علّامه دشتكى شيرازى‌ [4]، ترمذى‌ [5]، و ديگران اشاره كرد. بنابراين، بهترين تفسير براى‌ «مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ‌» حضرت علىّ بن أبي طالب عليه السلام است.

چگونگى شاهد بودن على عليه السلام!

سؤال: با توجّه به روايات فراوانى كه در شأن نزول آيه شريفه وارد شده، پذيرفتيم كه آيه مذكور در مورد حضرت على عليه السلام است، ولى سؤالى ديگر پيش مى‌آيد و آن اينكه: چگونه آن حضرت شاهد و گواه بر نبوّت و رسالت حضرت محمّد صلى الله عليه و آله و سلم است؟

پاسخ: براى روشن شدن جواب اين سؤال، به دو مثال توجّه كنيد:

الف- اگر شخصى وارد شهرى شود كه هيچ كس از اهالى آن شهر را نمى‌شناسد و به هنگام نماز به مسجد برود تا هم فضيلت نماز اوّل وقت را درك كند و هم فضيلت نماز جماعت را، با توجّه به اين كه هيچ كس را نمى‌شناسد، چگونه مى‌تواند به عدالت امام جماعت پى ببرد و به او اقتدا كند؟ فقهاء مى‌فرمايند: همين كه عدّه‌اى از مردم متشخّص و اهل دقّت، به او اقتداء كرده باشند، مى‌توان از اقتداء اين عدّه پى به عدالت امام جماعت برد؛ مثل اين كه صدها روحانى سالخورده به آن امام جماعت اقتدا كرده باشند، در اينجا از طريق مأمومين به عدالت امام جماعت پى مى‌بريم.

[1] ينابيع المودّة، صفحه 102 (به نقل از احقاق الحق، جلد 3، صفحه 281).

[2] الجامع لاحكام القرآن، جلد 9، صفحه 336 (به نقل از احقاق الحق، جلد 3، صفحه 280).

[3] الاتقان، جلد اوّل، صفحه 13 (به نقل از احقاق الحق، جلد 3، صفحه 280).

[4] روضة الاحباب، جلد اوّل، وقايع سال نهم (به نقل از احقاق الحق، جلد 3، صفحه 280).

[5] مناقب مرتضوى، صفحه 49 (به نقل از احقاق الحق، جلد 3، صفحه 280).