نشانه‌هاى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم را در تورات خوانده بود و هنگامى كه نشانه‌هاى پيامبر آخر الزّمان، را در وجود حضرت محمّد صلى الله عليه و آله و سلم ديد و فهميد كه او فرستاده خداوند است، به آن حضرت ايمان آورد، در حالى كه اگر بر دين خود باقى مى‌ماند جايگاه ويژه‌اى نزد يهوديان داشت و شايد امكانات مادّى مناسبى هم در اختيارش مى‌نهادند، ولى او وقتى كه حقيقت را شناخت، پا بر سر هواهاى نفسانى نهاد و به دين اسلام گرويد؛ بنابراين، او كسى است كه «علم الكتاب»، يعنى نشانه‌هاى پيامبر در تورات، در نزد او بود و بر آن شهادت داد، پس وى يكى از دو شاهد صدق ادّعاى پيامبر در رسالت و نبوّتش مى‌باشد. به تعبير ديگر، خداوند متعال و كتاب‌هاى آسمانى پيشين، دو شاهد و گواه بر رسالت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم است.

ولى اين نظريّه نيز قابل پذيرش نيست؛ زيرا سوره رعد از جمله سوره‌هايى است كه در مكّه نازل شده است، در حالى كه عبد الله بن سلام در مدينه به دين اسلام گرويد؛ بنابراين، در زمان نزول آيه محلّ بحث، هنوز عبد الله بن سلام مسلمان نشده بود، تا اين آيه اشاره به او باشد.

3- نظريّه سوم، كه در بسيارى از كتاب‌هاى تفسيرى، تاريخى، حديثى و مانند آن به آن اشاره شده، اين است كه منظور از «مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ‌» حضرت علىّ بن أبي طالب عليهما السلام است. [1]

ابو سعيد خدرى، از دانشمندان اسلام و صحابه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم كه مورد قبول اهل سنّت مى‌باشد، و علماء شيعه نيز نسبت به او خوشبين هستند، مى‌گويد:

خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم رسيدم، عرض كردم: منظور از «الّذى عنده علم من الكتاب‌ [2]» چه كسى است؟

حضرت فرمود: منظور وزير برادرم سليمان بن داود، آصف بن برخيا، است.

عرض كردم: منظور از «مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ‌» در سوره رعد كيست؟

[1] مجمع البيان، جلد 3، صفحه 301.

[2] سوره نمل، آيه 40.