چگونگى شهادت خداوند!

سؤال: خداوندى كه از نظرها غايب است و هيچ كس نمى‌تواند او را ببيند، چگونه شهادت بر رسالت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم مى‌دهد؟

پاسخ: خداوند از طريق معجزاتى كه در اختيار پيامبرش قرار مى‌دهد شاهد صدقى بر رسالت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم است؛ زيرا محال است خداوندِ حكيم، نه يك رقم و نه دو رقم، بلكه صدها رقم معجزه در اختيار پيامبرى دروغين قرار دهد وگرنه بندگانش گمراه مى‌شوند و خداوند حكيم بندگانش را گمراه نمى‌كند. بنابراين، همين كه خداوند معجزات فراوانى در اختيار پيامبرش قرار داده، خود شهادت بر رسالت اوست.

«مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ‌» كيست؟

علّامه طبرسى در مجمع البيان‌ سه نظريّه در اين زمينه مطرح كرده است:

1- منظور از «مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ‌» همان خداوند متعال است. در حقيقت اين جمله، عطف تفسيرى بر «بِاللَّهِ» است و هر دو به يك معنى است؛ بنابراين، در اين آيه شريفه يك شاهد بيشتر براى صدق ادّعاى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم مطرح نشده و آن خداوند متعال است. [1]

و لكن اين نظريّه مردود است؛ زيرا اصل و قانون اوّلى در عطف، تعدّد است و اين كه جمله معطوف مطلبى تازه غير از معطوف عليه باشد و عطف تفسيرى خلاف اصل است. و اين حقيقتى است كه دانشمندان ادبيّات عرب به آن اذعان دارند؛ بنابراين، تا زمانى كه دليل متقن و معتبرى نداشته باشيم كه جمله فوق عطف تفسيرى است، بايد گفت كه اين جمله در صدد بيان مطلبى جديد است، نه اين كه تكرار جمله قبل محسوب شود؛ بدين جهت، نظريّه فوق قابل قبول نيست.

2- معتقدان به نظريّه دوم، ضمن ردّ نظريّه اوّل معتقد هستند كه منظور از «مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ‌» آن دسته از اهل كتاب هستند كه به اسلام گرويدند، كه از جمله آن‌ها «عبد الله بن سلام» است‌ [2]، او دانشمندى يهودى، امّا با انصاف بود. آثار و

[1] مجمع البيان، جلد 3، صفحه 301.

[2] مجمع البيان، جلد 3، صفحه 301.