آخرت و از سوى هر قوم و ملّتى بايد دليل و برهان ارائه شود و اين فرهنگ بسيار عالى اگر در جامعه‌اى عملى شود جلوى خرافات و سخنان پوچ و بى‌اساس گرفته مى‌شود و شايعات و جنجال‌ها و غوغاسالارى‌ها و تهمت‌ها و اتّهام‌ها در چنين جامعه‌اى نمى‌تواند موج ايجاد كند، تا موج سواران بر آن سوار شوند و در راستاى منافع شخصى خود مقدّس‌ترين مقدّسات مردم را به مسلخ ببرند! بر اين اساس است كه حتّى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم براى صدق ادّعاى خويش برهان و دليل ذكر مى‌كند و دو گواه معتبر، و دو شاهدى كه همه كس شهادت آن‌ها را مى‌پذيرند، ارائه مى‌دهد. با توجّه به اين مقدّمه به شرح و تفسير آيه شريفه مى‌پردازيم.

شرح و تفسير

شاهدان نبوّت‌

«وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا»- كافران مدّعى هستند كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم از سوى خداوند فرستاده نشده است؛ بنابراين، حضرت رسول صلى الله عليه و آله و سلم بايد براى اثبات رسالت خويش، طبق فرهنگ قرآن مجيد، دليل و برهانى بياورد، بدين جهت خداوند متعال در ادامه آيه مى‌فرمايد:

«قُلْ كَفى‌ بِاللَّهِ شَهِيداً بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ‌»- اى پيامبر ما! به كفّار بگو من دو شاهد و گواه، كه بين منِ پيامبر و شما كفّار شهادت بدهند ارائه مى‌كنم؛ گواه اوّل من خداوند متعال است، و شاهد ديگر كسى است كه «عِلْمُ الْكِتابِ‌» نزد اوست؛ يعنى، كسى كه تمام «علم الكتاب» نه جزئى از آن، را داراست. اين دو گواه بر رسالت و پيامبرى من شهادت مى‌دهند. و اين دو شاهد براى كسانى كه حقيقتاً به دنبال دليل هستند كافى است.