آيا اين سخن با آنچه آن عالم سنّى گفته، متناقض نيست؟ اين نوع تناقض‌ها نتيجه اين است كه انسان اوّل تصميمى مى‌گيرد و سپس مى‌خواهد آيات قرآن و روايات را بر آن تطبيق دهد! امّا اگر انسان اوّل در آستانه قرآن و روايات زانو بزند و آنچه از اين دو چشمه زلال و جوشان استفاده مى‌شود انتخاب كند، هرگز دچار چنين تناقض‌هايى نمى‌شود.

پيام آيه‌

پيروى عملى از بزرگان دين‌

بيان فضائل و مناقب و ويژگى‌هاى اخلاقى، اجتماعى، سياسى ائمّه اطهار عليهم السلام كارى پسنديده و لازم است، امّا كافى نيست و نبايد به آن اكتفا نمود! بلكه بايد آن‌ها را سرلوحه كارهاى خويش در زندگى فردى و اجتماعى قرار داد. در آياتى كه مورد بحث قرار گرفت سه چيز به عنوان سه پايه مهمّ اسلام بيان شد، و على عليه السلام به خاطر دارا بودن آن سه امر، در حدّ اعلاء ستوده شد. اين سه اصل اساسى عبارتند از: «ايمان»، «هجرت» و «جهاد در راه خداوند با مال و جان». ما اگر بخواهيم پا جاى پاى على عليه السلام و ديگر پيشوايان دين بگذاريم، بايد اين سه اصل را در خود زنده كنيم.

براى تقويت ايمان دو راه وجود دارد: نخست مطالعه بيشتر در چيزى كه به آن ايمان داريم. مثلًا براى تقويت ايمان به خدا، لازم است مطالعاتمان را در اسرار آفرينش گسترش دهيم. براى ايمان بيشتر به قرآن مجيد بايد در آيات زيباى اين كتاب آسمانى تفكّر و انديشه افزون‌ترى نماييم و خلاصه، براى تقويت ايمان به هر چيزى، مطالعه پيرامون آن چيز راه‌كار مؤثّرى است. ديگر آن كه از راه خودسازى و پاكسازى درونى وارد شويم، زيرا ايمان نورى است كه در آينه قلب انسان مى‌تابد و هر چه آينه قلب انسان صاف‌تر و شفّاف‌تر باشد، انعكاس نور ايمان توسّط آن بهتر انجام مى‌پذيرد. اگر قلبى (خداى ناكرده) آلوده به گناه شود و زنگار معصيت آينه دل را تيره و تار كند، بطور طبيعى تابش نور ايمان در چنين قلبى كم مى‌شود.