ارتباط آيه سقاية الحاج با ولايت‌

از آنجا كه فضيلت سبقت در ايمان و جهاد از آنِ على عليه السلام است و هيچ كس از مردان مسلمان چنين فضيلتى ندارد، بنابراين على عليه السلام افضل افراد مسلمانان است و روشن است كه اگر خداوند بخواهد جانشينى براى پيامبرش نصب كند، با وجود «افضل» به سراغ «مفضول» و حتّى «فاضل» نمى‌رود؛ زيرا خداوند حكيم است و تقديم «مفضول» بر «فاضل» و «فاضل» بر «افضل» بر خلاف حكمت است.

و اگر مسأله خلافت انتخابى هم باشد، عقلاء نيز با وجود «افضل» به سراغ «فاضل» يا «مفضول» نمى‌روند. بنابراين با آيه فوق هم مى‌توان ولايت حضرت را ثابت كرد.

اعترافى از يكى از علماء اهل سنّت!

يكى از دانشمندان سنّى مى‌گفت:

«شما شيعيان مى‌توانيد تمام اصول دين و اعتقاداتتان را با روايات موجود در كتاب‌هاى ما ثابت كنيد؛ زيرا در كتاب‌هاى ما آن قدر روايت در مورد عقايد و نظريّات شما وجود دارد كه اين امر را امكان‌پذير مى‌كند!»

سپس در توجيه اين مطلب مى‌گفت: «پيشينيان ما آدم‌هاى ساده‌اى بودند، به هر روايتى دست مى‌يافتند آن را در كتاب‌هاى خود نقل مى‌كردند.» [1]

ما از اين تناقض تعجّب مى‌كنيم؛ زيرا آن‌ها در تعريف و تمجيد از كتاب‌هاى خويش، مخصوصاً «صحاح ستّه»، مى‌گويند:

«روايات اين كتاب‌ها با دقّت فراوان انتخاب شده و تمام روايات آن معتبر است؛ زيرا گاه از بين هزار روايت، تعداد كمى انتخاب شده است!» [2]

[1] منظور از اين سخن چيست؟ آيا منظور اين است كه روايت‌هاى مذكور معتبر است، ولى چون به مذاق آقايان سازگار نيست، نبايد نقل شود؟! يا منظور اين است كه چنين رواياتى معتبر نيست؟ در اين صورت چه تضمينى براى اعتبار ساير احاديث صحاح ستّه وجود دارد؟!

[2] امام بخارى، يكى از نويسندگان صحاح ستّه مى‌گويد: «روايات اين كتاب را (كه احاديث صحيح آن بيش از هفت هزار روايت است) از بين ششصد هزار روايت در طول شانزده سال انتخاب كردم!» به صحيح بخارى، جلد اوّل، ترجمه امام بخارى مراجعه كنيد.