چه بد جايگاهى است.

خلاصه اين كه، در اين سه آيه تصويرى روشن از سرسخت‌ترين دشمنان اسلام و منفورترين انسان‌ها ارائه شد، هنگامى كه اين آيات سه‌گانه را در كنار آيه ليلة المبيت مى‌گذاريم، لا بد در آيه ليلة المبيت سخن از محبوب‌ترين و علاقه‌مندترين افراد با ايمان نسبت به اسلام و مسلمانان مى‌باشد، بنابراين على عليه السلام كه آيه ليلة المبيت درباره او نازل شده و جان خويش را در اين ماجرا بر طبق اخلاص نهاده، محبوب‌ترين افراد در نزد پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم بوده است. و بدون شك علاقه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به افراد بر اساس ايمان و عشق آن‌ها به خداوند است، نه مسائل ديگر.

ارتباط آيه ليلة المبيت با ولايت امير المؤمنين عليه السلام‌

سؤال: اين آيه شريفه چه ارتباطى با ولايت و خلافت حضرت على عليه السلام به عنوان اوّلين خليفه و امام مسلمين دارد؟ به تعبير ديگر، بر فرض اهل سنّت بپذيرند كه آيه فوق در شأن على بن أبي طالب عليه السلام نازل شده است، ولى چگونه مى‌توان به وسيله اين آيه، ثابت كرد كه على عليه السلام جانشين بلافصل پيامبر اسلام عليه السلام است؟

پاسخ: از بحث‌هاى گذشته روشن شد كه على عليه السلام فداكارترين، شجاع‌ترين، ايثارگرترين و خالص‌ترين بندگان خداوند منّان بعد از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم است و از سوى ديگر مى‌دانيم كه امام و خليفه پس از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم بايد آگاه‌ترين، شجاع‌ترين، فداكارترين، و ايثارگرترين فرد مسلمانان باشد. بنابراين، اگر مسأله امامت و خلافت انتصابى باشد، يعنى خداوند خليفه پيامبر را همچون خود پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم نصب كند، با وجود على عليه السلام كه واجد شرايط فوق است حكمت خداوند اجازه نمى‌دهد كه شخص ديگرى به عنوان جانشين منصوب انتخاب شود. و اگر اين مسأله انتخابى باشد (همان گونه كه برادران اهل سنّت معتقد هستند) عقل اقتضاء مى‌كند كه با وجود شخصى كه صفات فوق را داراست به سراغ ديگران نرويم؛ بنابراين، انتخاب غير على عليه السلام، با توجّه به آنچه گذشت، بر خلاف عقل و شرع است.