مقايسه‌اى ديگر!

على عليه السلام على رغم خطر بزرگى كه جانش را در ليلة المبيت تهديد مى‌كرد، با كمال ميل و رغبت حاضر شد در بستر پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم بيارامد و هيچ ترس و واهمه‌اى به خود راه نداد. صبحگاهان كه دشمن به خانه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم حمله‌ور مى‌شود و على را در بستر آن حضرت مى‌يابد و نقشه خود را نقش بر آب مى‌بيند، جمله‌اى توهين‌آميز به «على جوان» مى‌گويد، آن حضرت در پاسخ و به دفاع از خويش و مكتب و پيامبرش، جملاتى بسيار زيبا، كه حكايت از شجاعت، عقل و خرد، و قوّت و قدرت فوق‌العاده آن حضرت مى‌كند، بيان مى‌فرمايد كه شرح اين گفت‌وگو در مباحث آينده ان شاء اللَّه خواهد آمد. امّا أبو بكر كه همراه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم از كانون خطر خارج شده و در غار ثور پناه گرفته است به هنگامى كه صداى پاى دشمنان اسلام را، كه در تعقيب پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم از مكّه خارج شده بودند، مى‌شنود، رنگ مى‌بازد و ترس سراسر وجودش را فرامى‌گيرد به گونه‌اى كه به راحتى مى‌توان با نگاهى به چهره‌اش عمق ترس و وحشتش را درك كرد! لهذا پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم دلدارى‌اش مى‌دهد تا مقدارى از وحشتش كاسته شود. تو خود بخوان حديث مفصّل از اين مجمل!

ظرافت تعبير در آيه ليلة المبيت‌

در آيات سوره «توبه» و «صف» تعبير به‌ «إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى‌» و «هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلى‌ تِجارَةٍ» شده است و اين تعبيرات بدين معنى است كه خداوند متعال، كه در اين معاملات خريدار است، فروشندگان را تشويق به فروش متاع و كالايشان مى‌كند؛ ولى در آيه ليلة المبيت تعبير به‌ «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ‌» شده است، و معناى اين جمله آن است كه فروشنده خود پيشقدم مى‌شود و اقدام به عرضه و فروش كالاى خويش مى‌نمايد و روشن است لطافت تعبير آيه ليلة المبيت بيشتر است؛