مكّه) مى‌باشد. خداوند متعال از اين معامله بزرگ نيز به پيروزى عظيم تعبير كرده است و آن را به خريداران با سعادت تبريك و تهنيت گفته است.

آيه سوم: آيه 107 سوره بقره است كه شرح آن گذشت. و همان طور كه گفتيم خريدار در اين معامله نيز خداوند و فروشنده على بن أبي طالب عليه السلام و كالاى مورد معامله جان على عليه السلام و بها و ثمن معامله رضايت و خشنودى خداوند متعال مى‌باشد.

مقايسه اين سه معامله با يكديگر

سه معامله‌اى كه در آيات سوره‌هاى توبه، صف و بقره آمده، و شرح آن گذشت، از جهاتى مثل يكديگر هستند؛ مثل اين كه خريدار در هر سه معامله خداوند و فروشنده مؤمنان و متاع و جنس مورد معامله جان مؤمنان است، امّا قيمت و بهاء جنس عرضه شده متفاوت است؛ خداوند در يك معامله جان مؤمنان را در مقابل بهشت خريدارى مى‌كند و در معامله ديگر قيمت را بالاتر مى‌برد و علاوه بر بهشت برين، خانه‌هاى بهشتى و آمرزش گناهان و پيروزى‌هاى دنيوى را نيز ضميمه مى‌نمايد؛ ولى در معامله سوم، كه در آيه محلّ بحث (آيه ليلة المبيت) آمده است، بالاترين قيمت و باارزش‌ترين ثمن، كه همان خشنودى خداوند مى‌باشد، مطرح شده است، و روشن است كه رضايت و خشنودى خداوند با بهشت و مانند آن قابل مقايسه نيست. جالب اين كه اين «ثمن و بها» با روحيه على عليه السلام سازگارتر است، بدين جهت در كلمات گهربار آن حضرت مى‌خوانيم كه خطاب به خداوند متعال عرض مى‌كند:

خدايا! آتش جهنّم تو واقعاً دردناك است، ولى از خوف آتش به پرستش تو نپرداختم. همان‌گونه كه بهشت و نعمت‌هايش حقيقتاً جذّاب و پرارزش است، ولى به طمع آن تو را نپرستيدم، بلكه چون تو را شايسته عبادت و پرستش يافتم، فقط به عشق خودت تو را عبادت كردم! [1]

[1] بحار الأنوار، جلد 67، صفحه 186 (به نقل از مثال‌هاى زيباى قرآن، جلد اوّل، صفحه 126).