پيشگاهش آبرويى دارد قسم مى‌دهيم تا حاجت ما را برآورده و مشكلمان را حل كند. مثل اين كه گفته مى‌شود: «پروردگارا! تو را به پيامبر اسلام، يا قرآن مجيد، يا ديگر مقدّسات قسم مى‌دهيم كه حاجات ما را برآورده گردانى!»

وهّابى‌ها تمام اقسام و انواع توسّل را حرام و آن را نوعى شرك مى‌پندارند! به سخن چند تن از سران وهّابى‌ها توجّه كنيد:

1- محمّد بن عبد الوهّاب در كتاب به اصطلاح توحيدش، كه نام شرك براى آن زيبنده‌تر است، مى‌گويد:

انّ هذا الشّرك الاكبر [1]

اين (توسّل) بزرگ‌ترين نوع شرك به خداوند واحد است.

2- صنعانى يكى ديگر از دانشمندان وهّابى مسلك مى‌گويد:

من توسّل بمخلوق فقد اشرك مع اللَّه غيره و اعتقد مالا يحلّ اعتقاده‌ [2]

كسى كه به يكى از مخلوقات خداوند توسّل جويد، ديگرى را شريك خداوند قرار داده و به چيزى اعتقاد پيدا كرده، كه اعتقاد به آن جايز نمى‌باشد.

3- ابن تيميّه، بنيان‌گذار اصلى تفكّر وهّابيّت، در اين زمينه مى‌گويد:

من توسّل بعظيم عند الله ... فهذا من افعال الكفّار و المشركين‌ [3]

كسى كه به شخص بزرگى در پيشگاه خداوند متوسّل مى‌شود، كار او شبيه كار كفّار و مشركين (در پرستش بت‌ها) است.

خلاصه اين كه، معتقدين به وهّابيّت هرگونه توسّلى را شرك مى‌پندارند و اين منحرفان از اسلام حقيقى، با دو حربه «شرك» و «بدعت» در مكّه و مدينه براى زوّارِ خانه خدا مزاحمت‌هاى فراوانى ايجاد مى‌كنند.

[1] به نقل از كشف الارتياب، صفحه 301.

[2] تطهير الاعتقاد (به نقل از كشف الارتياب، صفحه 301).

[3] كشف الارتياب، صفحه 302.