همه چيز غير از خدا از وجودشان پاك مى‌شود و تمام هستى بهشتيان عشق و ياد خدا و قرب به آن حضرت مى‌شود و ما سوى اللَّه را فراموش مى‌كنند.

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم در حديث ديگرى آثار شراب طهور را چنين بيان مى‌فرمايد:

فَيُطَهّرُ اللَّهُ بِهَا قُلُوبَهُمْ مِنَ الْحَسَدِ [1]

خداوند بر اثر نوشيدن شراب طهور، حسد را از وجود آن‌ها ريشه‌كن مى‌كند (آن‌ها ديگر با ديدن مقامات بهشتيانى كه در درجات والاتر هستند حسادت نمى‌ورزند).

حسد يكى از بلاهاى زندگى بشر است. گاه انسان تمام نعمت‌ها را در اختيار دارد، ولى باز تحمّل ديدن راحتى ديگران را ندارد و نمى‌تواند ببيند ديگران هم امكاناتى دارند و آسوده زندگى مى‌كنند. حسد بسان زندانى است كه آزادى و آسايش و آرامش را از حسود سلب مى‌كند. به هر حال، يكى از آثار شراب طهور برطرف كردن و ريشه‌كن نمودن اين صفت زشت اخلاقى است.

سؤال: نعمت‌هاى مختلفى در آيات مذكور بيان شده و حتّى ريزه‌كارى‌ها و جزئيّات بعضى از نعمت‌ها به صورت دقيق مطرح گشته است؛ امّا يكى از نعمت‌هاى بهشتى، كه هر زمان قرآن سخن از نعمت‌هاى بهشتى مى‌گويد، آن نعمت قبل از همه نعمت‌ها به ذهن انسان خطور مى‌كند، در آيات بالا ذكر نشده است! آرى حدس شما درست است، در اين آيات از «حور العين» سخنى به ميان نيامده است. راستى علّت اين امر چيست؟

پاسخ: بعضى از مفسّرين‌ [2] معتقدند كه چون در آيات مذكور سخن از حضرت فاطمه زهراء عليها السلام مطرح شده، خداوند متعال به احترام آن حضرت، نامى از حور العين نبرده است و اين خود دليل ديگرى است كه شأن نزول اين آيات، على‌

[1] بحار الأنوار، جلد 8، صفحه 157.

[2] روح المعانى، جلد 29، صفحه 158.