ج- در داستان مباهله، پيامبر صلى الله عليه و آله به همراه على، فاطمه، حسن و حسين عليهم السلام به استقبال مسيحيان نجران رفت و آماده مباهله شد.

سعد پس از بيان مطالب فوق به معاويه گفت: معاويه! آيا با اين فضائلى كه از پيامبر صلى الله عليه و آله در مورد على شنيده‌ام مى‌توانم او را لعن كنم؟!

معاويه «لعنة اللَّه عليه» ساكت شد و از گفته خود پشيمان گشت. [1]

«ابنائنا»، «نسائنا» و «انفسنا» كيانند؟

در اين كه منظور از «نسائنا» تنها دختر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله حضرت فاطمه زهرا عليها السلام است، ظاهراً هيچ اختلافى بين ما و برادران سنّى وجود ندارد، همانگونه كه علماء شيعه و اهل سنّت بالاتّفاق «ابنائنا» را به حسن و حسين عليهما السلام تفسير كرده‌اند و در اين نكته كه امام حسن و امام حسين عليهما السلام، مشمول ابنائنا هستند اختلاف نظرى ندارند.

بنابراين محور اصلى و مركزى بحث پيرامون تفسير «انفسنا» مى‌باشد، بدين جهت لازم است بحث بيشترى پيرامون اين جمله داشته باشيم.

مرحوم قاضى نور اللَّه شوشترى، در كتاب ارزشمندش، احقاق الحق‌، مى‌فرمايد:

اجمع المفسّرون على ان «ابناءنا» اشارة الى الحسن و الحسين عليهما السلام و «نسائنا» اشارة الى فاطمه عليها السلام و «انفسنا» اشارة الى على عليه السلام‌

مفسّران قرآن مجيد (از شيعه و اهل سنّت) اجماع و اتّفاق نظر دارند كه منظور از «ابنائنا» حسن و حسين عليهما السلام، و مراد از «نسائنا» فاطمه زهرا عليها السلام و منظور از «انفسنا» على عليه السلام مى‌باشد.

آية اللَّه العظمى مرعشى- رحمة اللّه عليه- در پاورقى اين كتاب از حدود شصت كتاب (از كتب اهل سنّت) مطلب فوق را نقل مى‌كند. [2] معناى اين سخن آن است كه مطلب بقدرى واضح و روشن است كه در تمام كتب اهل سنّت منعكس شده است.

[1] صحيح مسلم، جلد 4، صفحه 187، حديث 32.

[2] احقاق الحق، جلد 3، صفحه 46.