تفسير مودّت در سخن امام صادق عليه السلام‌

در روايتى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم:

«ما أَحَبَّ اللَّهَ مَنْ عَصاهُ‌ [1]؛ كسى كه معصيت كند، خدا را دوست ندارد.»

بنابراين، كسى كه با خطّ و مشى على عليه السلام نيز مخالفت بنمايد او را دوست ندارد، بدين جهت محبّت بايد انسان را به سوى اطاعت و بندگى و سرسپردگى بكشاند.

به همين علّت مى‌گوئيم كه محبّت بدون اطاعت و بندگى، اساساً محبّت و مودّت نيست.

به داستان زير توجّه كنيد:

«حاجب» يكى از شعراى زبردست و ماهر بود؛ او كه شاعرى با صفا و داراى اشعارى نغز بود، گاه همچون شاعرهاى عوام، اشعار عوام‌پسندى مى‌سرود.

روزى در وصف امير المؤمنين على عليه السلام شعر نامناسب زير را سرود:

حاجب اگر معامله حشر با على است من ضامنم، هر چه خواهى گناه كن‌

يعنى اگر عشق و مودّت و محبّت على عليه السلام باشد، براى نجات كافى است؛ هر چند انسان غرق در گناه شود. اين محبّت دروغين كه در شعر فوق آمده است چراغ سبزى براى گناهكاران است.

وى شبى على عليه السلام را در خواب ديد، حضرت به او فرمود: حاجب اين چه شعرى است كه گفته‌اى؟!

حاجب عرض كرد: چگونه بگويم؟

حضرت شعر او را به صورت زير اصلاح كرد:

حاجب اگر معامله حشر با على است شرم از رخ على كن و كمتر گناه كن‌

بنابراين، محبّت به معناى اطاعت كردن از حضرت حق و ترك گناه است.

[1] روضة المتّقين، جلد 13، صفحه 156.