باشد؟! عجيب‌تر اين كه او پس از نقل روايت فوق، به توضيح و تفسير آل محمّد عليهم السلام، كه محور اين روايت است، مى‌پردازد و مى‌گويد:

«آل محمّد عليهم السلام كسانى هستند كه بازگشت امرشان به سوى اوست، كسانى كه ارتباطشان محكمتر و كاملتر باشد «آل» محسوب مى‌شوند. و شكّى نيست كه فاطمه و على و حسن و حسين محكمترين پيوند را با رسول خدا صلى الله عليه و آله داشتند و اين از مسلّمات و مستفاد از احاديث متواتر است. [1]»

نقل جملات فوق از يك دانشمند سنّى متعصّب جالب است. اين جملات بقدرى به معارف شيعه نزديك است كه به هنگام مطالعه آن، يك لحظه شك كردم كه آيا اين كتاب، تفسير يك عالم سنّى است، يا شيعه؟ نكند من تفسير شيعه را مطالعه مى‌كنم! وقتى كه به جلد كتاب نگاه كردم، متوجّه شدم كه اشتباه نكرده‌ام و تفسير فخر رازى را مطالعه مى‌كنم!

سؤال: با توجّه به آنچه در متن آيه مودّت آمده است و با در نظر گرفتن آيات مرتبط با آيه مودّت و با مطالعه دقيق روايت زيباى فوق، كه حاوى جملاتى بسيار عالى و پرمحتوا بود، آيا مى‌توان باور كرد كه محبّت و مودّتى كه محور بحث روايت و آيه مذكور است، يك محبّت ساده منهاى ولايت و امامت باشد؟!

آيا بطور قطع و يقين نمى‌توان ادّعا كرد كه مودّت فوق، به معناى ولايت و امامت مى‌باشد كه استمرار رسالت و همسنگ و همطراز آن است؟

اگر چنين نيست، پس چه تفسير مناسبى مى‌توان ارائه كرد كه با روايت مذكور و آيات گذشته كاملًا متناسب باشد؟

ما بايد خداوند را شكرگزار باشيم كه عشق و محبّت و ولايت اهل البيت عليهم السلام را به ما ارزانى داشت و نيز از پدران و مادران خويش، كه در دامان آنها ولايت آل محمّد عليهم السلام را آموختيم، سپاسگزار باشيم.

[1] تفسير فخر رازى، جلد 27، صفحه 165 و 166. اصل روايت در تفسير قرطبى، جلد 8، صفحه 5843 و تفسير ثعلبى، ذيل آيه مورد بحث نيز نقل شده است.